"Pukam do drzwi kamienia.
– To ja, wpuść mnie.
Chcę wejść do twego wnętrza,
rozejrzeć się dokoła,
nabrać ciebie jak tchu...."
"... Czy w twórczości dawnych lub nowych poetów można zatem dostrzec elementy posthumanistycznej wrażliwości? Oto zagadnienie, jakie podnosi dziś wielu profesjonalnych czytelników dzieł literackich. Wyłącznie kwestią czasu było to, że podobne pytania zostaną postawione także wierszom Wisławy Szymborskiej, w których przyroda często jest terenem śmiałych gier wyobraźni i fingowanych dialogów człowieka z personifikowanymi elementami naszego środowiska naturalnego. Być może w poezji noblistki są obecne pewne pierwiastki posthumanizmu, o których nie wiedzieliśmy ?... "