Wspomnienia są plastyczne, łatwo je poprawiać. Można z nich odciąć to, co zbędne, i nadać im inne tło , podporządkować je złym nawykom naszych czasów i wyretuszować, pobawić się filtrami, które je upiekszą.
Stworzyć sobie przeszłość na miarę, by stawić ciało teraźniejszości, tej prawdziwej, w której trzeba być tak nieustepliwą, bo nikt niepożądany nie wciśnie się do naszej samotności, by przypomnieć nam, że tego cienia tam nie bylo, a w tym rogu mieliśmy więcej światła. " (293-294)
" Emocjonalna, intensywna i zarazem refleksyjna proza Marty Orriols pokazuje nam, co tak naprawdę się liczy w życiu. To intymna książka o tym, jak stawić czoła bólowi, napisana z niezwykłą dojrzałością stylistyczną.
Paula Cid jest czterdziestodwuletnią neonatolożką, która prowadzi uporządkowane życie. W pełni oddaje się swojej pracy i jest w związku, który podtrzymuje spora dawka rutyny i przyzwyczajenia. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Jej partner ginie w wypadku, a Paula musi od nowa nauczyć się żyć – docenić piękno międzyludzkich relacji, cieszyć się miłością i przyjaźnią, zmierzyć z trudną rzeczywistością." (opis wydawcy)
Marta Orriols Balaguer (Sabadell, 1975) jest z wykształcenia historykiem sztuki. Mieszka i pracuje w Barcelonie. Jej pierwsza książka, Anatomia de les distàncies curtes (Periscopi, 2016), zyskała przychylność tak krytyki, jak i czytelników. Jej twórczość polega na odzwierciedlaniu złożoności międzyludzkich relacji w sposób delikatny i harmonijny, lecz niepozbawiony emocjonalnej intensywności
Add comment