"Najlepszym lekarstwem na smutek jest się czegoś nauczyć. To jedyny niezawodny sposób. Możecie się zestarzeć a wasze członki zaczną drżeć, możecie leżeć bezsennie w nocy, nasłuchując szwankujących żył, możecie tęsknić za swoją jedyną miłością, patrzeć jak świat niszczą podli szaleńcy, widzieć swój honor zdeptany w ściekach barbarzyńskich umysłów. Wtedy zostaje wam tylko jedno - uczyć się. Dociekać, dlaczego świat się trzęsie i co w nim potrząsa." (T. H. White)
I tak robię 🤫 Uczę się ustawicznie. Również tutaj. Czytam uważnie Wasze posty. Staram się zrozumieć (szczególnie te, których nie rozumiem tj. informatyczne ) "co autor miał na myśli". Delektuję sie literackimi, uśmiecham na widok zabawnych, unikam nadmiaru shift postów. Fajnie, ze jesteście 😉
"Diagnoza”, „Meltdown”, „Shutdown”, „Seks”, czy „Używki” - to tylko kilka tytułów rozdziałów komiksu „Zamaskowana. Z pamiętnika autystki” Kasi Mazur.
Na blisko 200 stronach autorka dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami osoby żyjącej się z autyzmem, ograniczeniami i trudnościami z nim związanymi. A robi to z niezwykłą lekkością i poczuciem humoru.
To pozycja nie tylko dla tych, którzy chcieliby skonfrontować swoje osobiste doświadczenia związane z autyzmem, ale chyba przede wszystkim dla osób, które nie zmagają się z nim na co dzień. „Zamaskowana” pomoże im lepiej zrozumieć osoby w spektrum. " (opis książki)
"Alicja roześmiała się. - Nie mam co próbować - od rzekła - nie można uwierzyć w to co niemożliwe
Zdaje się, że nie masz w tym wielkiej wprawy - powiedziała Królowa. - Ja w Twoim wieku zawsze ćwiczyłam to przez pół godziny dziennie. Nieraz jeszcze przed śniadaniem dochodzilam do sześciu niemożliwości, w które udawało mi się uwierzyć "- Lewiss Carroll, Alicja po drugiej stronie lustra, przeł. Robert Stiller
Poniedziałek może być świetny? To niemożliwe? Kwestia nastawienia. Życzę nam wszystkim niemożliwie pozytywnego poniedziałku ☺️☺️☺️
Millennium Docs Against Gravity 21 edycja, festiwal filmów dokumentalnych odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.
Wiecej o niektorych filmach festiwalowych w przekroju.
"Umysł wypełnia się lekturami poniekąd tak, jak dom książek, a więc książki, materialne przedmioty, wykorzystujące miejsce w pamięci i umożliwiające korzystanie z wykorzystania wyobraźni. Czytając, stworzyłem swoją literacką podbudowę, ustawiłem punkty odniesienia na mapie świata, zawarte w narzędziu do rozumienia tego świata oraz siebie w nim. Poruszanie się po czytniku odbywało się bez przewodnika albo co, co zachowując jednocześnie niegardzący niczym wszystkożercę, częstość zasilania są młodzi, a także w stosunku do ludzi – niepewni urządzeń, co ich karmi, a co odbiera im moc. Czytałam wszystko, co wpadło mi w ręce, a następnie uruchamiałam wytyczać sygnał w lesie książek, identyfikowałam punkty przypisane, rozpoznawać pokrewieństwa."
Rebecca Solnit, Wspomnienia z nieistnienia, 2022
"...Solnit szuka w tej książce źródeł swojego pisarstwa i odnajduje je przy biurku podarowanym jej przez przyjaciółkę, która była ofiarą przemocy. To ono kazało jej odnaleźć własny głos. Zastanawia się też nad własnymi strategiami przetrwania we wrogim świecie: „Stałam się specjalistką od usuwania się w cień, od wymykania się i wycofywania, od wysmykiwania się z niewygodnych sytuacji, od unikania niechcianych uścisków, pocałunków i dłoni, od zajmowania coraz mniej miejsca w autobusie, gdy kolejny mężczyzna zawłaszczał ciałem moją przestrzeń, od stopniowego dystansowania się i nagłej nieobecności. Od sztuki nieistnienia, ponieważ istnienie było jednym wielkim zagrożeniem”.
Osobista książka o mocnym politycznym wydźwięku." - fragment opisu wydawcy
"Smart city to miasto świadome istnienia technologii do tego, żeby mieszkańcom żyło się lepiej – uściśla mówi gość odcinka, prof. Aleksander Orłowski z Wydziału Zarządzania i Ekonomii Politechniki Gdańskiej. – My chcemy mieszkać w mieście, które jest przyjazne do życia, oferuje nam całą sferę społeczną, a ta część technologiczna ułatwia nam funkcjonowanie w nim. Jak podkreśla, czasem miasto jest smart wtedy, gdy jego włodarze dostrzegą, że danej technologii nie potrzebują. A samorządowcom nie jest łatwo rozeznać się w szerokiej ofercie start upów – z natury entuzjastycznie nastawionych do swoich rozwiązań.
Prawdziwe działania w nurcie „smart cities” często wcale nie są spektakularne. Na początek powinno się ustalić, jakimi danymi dysponuje miasto i w jaki sposób można je wykorzystać do usprawnień. Danych jest zwykle dużo, ale porozrzucanych po różnych wydziałach i spółkach miejskich (albo… w teczkach – w badaniach przeprowadzonych cztery lata temu wyszło, że aż 22% danych w urzędach dużych polskich miast przechowywano w formie papierowej!). Władze miasta muszą więc ustalić, co połączyć z czym, na jakiej platformie, co trzeba cyfryzować, a które dane są dostępne od ręki. Podstawa to ustalenie, jaki problem chcemy rozwiązać za pomocą technologii. – Na końcu chodzi nam o to, żeby miastem zarządzać w oparciu o dane, a nie założenia – wskazuje prof. Orłowski." ( fragment)
Poniżej linki - do czytania i/oglądania. Co kto woli 🙂
Czytałam książki autorstwa Marcina Napiórkowskiego. Przeczytałam ten wpis. Co do zasady, to się zgadzam. U mnie pełno takich zaległych "przydasiów", które nigdy nie znajdą zastosowania. Ani tego puścić w obieg, ani wyrzucić. Nawet kupując warzywa, nie użyję torby z logo jakiejś firmy. Czułabym się jak chodząca reklama. W dodatku frajerska. Przesadzam? Może. Zależy, jak kto ocenia.
Poniżej link do wpisu prof. Marcina Napiórkowskiego. Semiotyka, filozofa, kulturoznawcę
Nie wiem jak to zapowiedzieć. Może wszyscy jesteśmy "inniejsi"?
"Naukowcy dokonują odkryć ważnych dla całego świata, a ja ostatnio dokonałam przełomowego odkrycia dla mojego świata wewnętrznego: identyfikuję się jako osoba nieneurotypowa. Z tej perspektywy z większą wyrozumiałością patrzę nie tylko na siebie, ale i na ludzi wokół, którzy znajdują się w jakimś innym miejscu spektrum neuroróżnorodności. Dołączcie do mnie z podobnymi odkryciami, zapraszam!"
„Piękno świata dostrzegamy w pojedynczych elementach, na przykład w gwiazdach na niebie, ptakach w powietrzu, rybach w wodzie i ludziach na ziemi”.
– Wilhelm z Conches
Wróciłam z dziczy, było wspaniale, domek już czekał plus ciasto z rabarbarem, powiadomienia też, ale te zostawiam na jutro? Może jutro...i znów jutro... 😄
Każda z przedstawionych tu książek stara się zwrócić uwagę człowieka na zwierzęcą perspektywę i potrzeby nieraz sprzeczne z ludzkim postrzeganiem świata.
"Są rzeczy, które przebijają się przez połacie pamięci, rzeczy, które człowiek nosi w sobie, chociaż nie są niezbędne, rzeczy, które ciągną w dół, ale nie można się uwolnić od ich balastu, bo jedyny sposob wyrzucenia ich za burtę to samemu skoczyć do morza". - Amanda LeecKoe: Ministerstwo moranej paniki, 2020, s. 12
@lukaso666 Och, oczywiście masz rację. Zaraz poprawiam. Dziękuję za zwrocenie uwagi. Tak jest, gdy mózg działa bezmyślnie lub jest zajęty pracą. :awesome:
"Po co komu mitologia? Może być bajką dla dzieci – w końcu są w niej wspaniali bogowie, dzielni herosi ratujący ludzkość, no i oczywiście czarne charaktery. Z tym że ta warstwa mitów to tylko pierwsza z wielu. Ta wielorakość istniała już w starożytności, a dziś dodatkowo nakłada się na nią późniejsza recepcja."
" Jeśli zabierzemy mitologię, to w jej miejsce pojawi się coś nowego – twierdzą jedni. – Jeśli jej zabraknie, zostanie pustka – mówi Marciniak."
Wiesci z "Więzi"
"Fudamentalna niepewność, z którą mierzymy się dziś, nie jest dzieckiem nowoczesności. Teraz mniej skuteczne stały się różne formy jej kamuflażu – mówi Tomasz Stawiszyński w premierowym podcaście „Pytania na marginesach”. (...)
Czy jesteśmy gotowi do życia w świecie, w którym niepewność zadomowiła się na stałe? Dlaczego straciliśmy wiarę w naukę i nasze panowanie nad przyrodą? Czemu religia i jej mutacje – mimo zapowiedzi filozofów – nie znikają? Czy niepewność może stać się współczesną cnotą?
W pierwszym odcinku podcastu „Pytania na marginesach” Karol Grabias rozmawia z Tomaszem Stawiszyńskim – eseistą, filozofem, autorem audycji radiowych i książek, w tym „Reguł na czas chaosu”." Nagranie trwa 49 minut.
Można go wysluchac też na Soundcloud i w popularnych aplikacjach podcastowych.
Wspomnienia są plastyczne, łatwo je poprawiać. Można z nich odciąć to, co zbędne, i nadać im inne tło , podporządkować je złym nawykom naszych czasów i wyretuszować, pobawić się filtrami, które je upiekszą.
Stworzyć sobie przeszłość na miarę, by stawić ciało teraźniejszości, tej prawdziwej, w której trzeba być tak nieustepliwą, bo nikt niepożądany nie wciśnie się do naszej samotności, by przypomnieć nam, że tego cienia tam nie bylo, a w tym rogu mieliśmy więcej światła. " (293-294)
" Emocjonalna, intensywna i zarazem refleksyjna proza Marty Orriols pokazuje nam, co tak naprawdę się liczy w życiu. To intymna książka o tym, jak stawić czoła bólowi, napisana z niezwykłą dojrzałością stylistyczną.
Paula Cid jest czterdziestodwuletnią neonatolożką, która prowadzi uporządkowane życie. W pełni oddaje się swojej pracy i jest w związku, który podtrzymuje spora dawka rutyny i przyzwyczajenia. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Jej partner ginie w wypadku, a Paula musi od nowa nauczyć się żyć – docenić piękno międzyludzkich relacji, cieszyć się miłością i przyjaźnią, zmierzyć z trudną rzeczywistością." (opis wydawcy)
Marta Orriols Balaguer (Sabadell, 1975) jest z wykształcenia historykiem sztuki. Mieszka i pracuje w Barcelonie. Jej pierwsza książka, Anatomia de les distàncies curtes (Periscopi, 2016), zyskała przychylność tak krytyki, jak i czytelników. Jej twórczość polega na odzwierciedlaniu złożoności międzyludzkich relacji w sposób delikatny i harmonijny, lecz niepozbawiony emocjonalnej intensywności
"Ta historia narodziła się ponad trzy lata temu, pewnego grudniowego wieczoru, z pozoru identycznego jak wszystkie pozostałe grudniowe wieczory. Właśnie krzątałam się po domu, gdy z sąsiedniego pokoju dobiegł mnie głos męża, który dostał zadanie znalezienia w internecie ciekawego miejsca na jednodniowy wypad. „Ej, a wiesz, że istnieje coś takiego jak łosiostrada”? – zapytał. „ŁOSIOSTRADA?!”. Nie, nie wiedziałam.
Brzmiało to śmieszno-dziwacznie, ale na tyle intrygująco, że porzuciłam składanie ubrań i podeszłam do komputera, żeby dowiedzieć się więcej. W miarę przeglądania kolejnych internetowych stron i blogów, gdzie znaleźliśmy mnóstwo ujęć podlaskiej Carskiej Drogi (bo taka, jak się później dowiedzieliśmy, jest oficjalna nazwa „łosiostrady”) z dumnie pozującymi łosiami, nasz apetyt na spotkanie z tymi zwierzętami wzrastał."
"Mnóstwo ludzi wierzy w teorie spiskowe, ale kiedy na jaw wychodzi prawdziwy spisek szyty naprawdę grubymi nićmi, to jakoś słabo przebija się do głównego nurtu. Mam na myśli dezinformację na temat przyczyn zmiany klimatu, szerzoną od blisko 40 lat przez wielkie firmy paliwowe."
Prezenterka Bonné de Bod i reżyserka Susan Scott udokumentowały niesamowite krajobrazy naszej planety oraz przestępstwa ludzkości wobec Ziemi. Bezpłatny serwis streamingowy zaprasza na dokument, pokazywany z okazji Dnia Ziemi 2024 zatytulowany KRÓLESTWA OGNIA, LODU I BAJEK. Film ten zdobył w sumie 4 nagrody na festiwalach Impact Docs Awards 2021 i New York Cinematography Awards 2020, był również nominowany na festiwalach International Wildlife Film Festival 2021 i Riviera International Film Festival 2021. Dostępny do 07 czerwca. Trwa 43 minuty.
"Yukia dopadlo tajemnicze uczucie. Lampy wcale nie stały się jaśniejsze. A jednak wszystko wyglądało w jego oczach świeżo. Jego rozpacz przemieniła się w nadzieję. Jego pogląd na życie zmienił sie nie do poznania. "Świat się nie zmienił, to ja się zmieniłem..." "
Toshikazu Kawaguchi "Zanim wystygnie kawa", 2023, s. 116
"Niektórzy zakładają, że świadomość jest jak włącznik światła: albo zwierzę ma jaźń, albo nie. Ale Dennett uważa, że te rzeczy są jak ewolucja, zasadniczo stopniowalna, bez twardych granic. Oczywistą odpowiedzią na pytanie, czy zwierzęta mają świadomość, jest to, że “w pewnym sensie” ją mają. Uwielbia określenie “w pewnym sensie”. Często mawia: Wyobraź sobie mózg jako zbiór podsystemów, które “w pewnym sensie” wiedzą, myślą, decydują i czują. Warstwy te stopniowo tworzą rzeczywistość. (…) Oznacza to po prostu, że zwierzęta “w pewnym sensie” mają świadomość mierzoną ludzkimi standardami.
Joshua Rothman, Daniel Dennett’s Science of the Soul"
Jonathan Silvertown, biolog ewolucyjny twierdzi, że wiele zjawisk w świecie przyrody, od niektórych rodzajów drapieżnictwa po pasożytnictwo, opiera się na współpracy. Sposób, w jaki ludzie, zwierzęta, a nawet organizmy jednokomórkowe współpracują, aby przetrwać, sugeruje, że w życiu istnieje coś więcej niż tylko rywalizacja i dobór naturalny.
MIK: Koty mogą wszystko. Zestawienie kocich opowieści dla dzieci i młodzieży (kulturaliberalna.pl) Polish
Każda z przedstawionych tu książek stara się zwrócić uwagę człowieka na zwierzęcą perspektywę i potrzeby nieraz sprzeczne z ludzkim postrzeganiem świata.