Komfort. Junaczek jest zrobiony na kogoś mniejszego ode mnie (mam 185 cm wzrostu, z czego nieproporcjonalnie długie nogi) i to czuć. Chociaż wygląda zaskakująco dobrze, bo wzbudzałem zainteresowanie wśród wiejskich żulków i młodych nastolatków (o tym dalej), to jednak nieprzekraczalną barierą jest 60 km w jedną stronę, bo rzić zaczyna odpadać. Winię swoję nogi, bo mogę usiąść wygodnie dla 4 liter... ale wtedy kolana protestują. Dodatkową upierdliwością jest typowo chopperowa dżwignia biegów "palce-pięta", która jest arbitralnie ustawiona pod jakiś jeden rozmiar, nijak nie pasuje do mojego buta i często gubię bieg podczas zmiany, albo co gorsza - przy starcie spod świateł, gdzie głównie koncentruję się na tym, żeby w ogóle odjechać, bo - jak wspominałem - moment obrotowy ze startu jest dość żałosny.
Na trasie, na prostych odcinkach, jak wiedziałem, że nikt mnie nie widzi, czasami podnosiłem się na siodełko pasażera i wtedy było wygodnie :) (aha, maksymalny udźwig to 150 kg, więc już nie wspominam, że z plecakiem jestem blisko limitu).
Jakość. W kilku słowach - chińska z dużym plusem. Ale chińska z 2024. To nie jest gówniany skuterek. Jak na razie wszystko działa, jak powinno, chociaż sam motocykl jest mieszanką rozwiązań całkiem współczesnych i obleśnie prymitywnych (silnik z wtryskiem, ale brak normalnego filtra oleju - w zamian mamy coś jak w Maluchu; automatyczne włączanie świateł, ale tandetna przednia lampa według wzorów znanych jeszcze przed wojną i z naprawdę chińską jakością wykonania; elektroniczny panel wskaźników, ale czujnik paliwa pokazuje wartości od Odry po Bug jak mu się zachce). Niekonsekwentne to wszystko, i już nie wchodzę w to kto nawalił. "Tak robimy, jak nam płacą" jest prawdą również w Chinach. U jednego podwykonawcy zapłacili dobrze, u drugiego chujowo. I mamy taki miks, koc z łatek.
Add comment