Często powtarzany jest mit o ,,okrucieństwie i bezwzględności natury". Że wszędzie trwa nieustanna wojna wszystkich ze wszystkimi. Że każdy każdemu chce tylko wbić nóż w plecy. Że wzajemna agresja jest stanem domyślnym, a w przypadku naszego gatunku tylko skrajnie restrykcyjne prawo chroni nas przed anarchią i chaosem. No i oczywiście, że pozbawiony kulturowych reguł osobnik jest ,,z natury" maszyną do niszczenia i zabijania. Jest to absolutna nieprawda. I nie chodzi mi o to aby popadać z jednej skrajności w drugą i rozpowszechniać równie fałszywy mit ,,szlachetnego dzikusa". Organizmy w istocie starają się UNIKAĆ konfrontacji za wszelką cenę. Albo się kamuflują, albo uciekają albo zastraszają. U organizmów społecznych dochodzi jeszcze ,,dyplomacja" czyli próba dogadania się. Atak to w istocie akt BEZSILNOŚCI i OSTATECZNOŚCI. Dlatego też komensali jest znacznie więcej od drapieżników i pasożytów. Przede wszystkim dlatego że każdy atak to ryzyko PORAŻKI. A im więcej konfrontacji tym większe prawdopodobieństwo śmierci bądź uszkodzeń. Dlatego nawet jeżeli osobnik atakuje to jest to w poczuciu obrony (siebie lub swojej grupy) albo zemsty. Dlatego paradoksalnie prawdziwy ,,darwinizm społeczny" faworyzuje te grupy, które nie dość że charakteryzują się małą rywalizacją o hierarchię (wykazują wysoką egalitarność) to przekładają koegzystencję nad konkurencję z innymi grupami. Osobniki ,,nadpobudliwe" zaś charakteryzują się tym, że bardzo szybko wchodzą na sam szczyt, ale jeszcze szybciej z niego spadają. (Kacper)
Dla osób, które interesują się selekcją seksualną (doborem płciowym) w biologii w tym u naczelnych w tym u ludzi myślę, że pozycja obowiązkowa. Tym razem Frans de Waal mierzy się ze słynnymi mitami związanymi z związanymi z płciowością, zróżnicowaniem wewnątrz populacji jakie to generuje i klasyfikowaniem ich albo po stronie kultury albo po stronie natury (rozumianej jako biologia).
Jedna z recenzentek pisze tak:
"Nie istnieje więc jedno proste wyjaśnienie płci – kultura i natura pozostają ze sobą głęboko splecione i warunkują się nawzajem". - dr Weronika Kałwak, Instytut Psychologii UJ"
Osobiście uważam, że prościej dla wyjaśniania i opisywania zjawisk oraz moim zdaniem zgodnie z realizmem - uznać zachowania kulturowe w tym związane z płciowością za część biologii, a dychotomię kultury (w tym wychowania) versus natury (jako tego co determinuje biologia) za niebyłą i co najmniej niezwykle trudną do obrony zgodnie z aktualną wiedzą naukową.
Czy przeszacowujemy zwykle mniemanie o sobie samym w zakresie indywidualizmu?. Czy jesteśmy zwierzętami stadnymi? Czy wszyscy ludzie robią zazwyczaj statystycznie to co robi większość? Jeżeli wydaje Wam się, że jesteście indywidualistami (w tym mnie) to poczytajcie sobie tego typu badania naukowe. Falsyfikowalne?