Dostałam projekt tej dziary z Mamusią Muminka z koktajlem Mołotowa i jest ona taka piękna, że mam zrobiony tydzień, niezależnie jak bardzo kot Yoda będzie się dzisiaj darł!!!
Ponieważ dzisiaj jest Dzień Matki, ja od 3.5h sprzątam, i jeszcze muszę ogarnąć kuchnię, łazienkę i przedpokój, to przypomniał mi się tekst, który napisałam 6 lat temu do razemowej gazetki o pracy.
Jest wkurwiony i długi, w sensie, jeszcze ze dwa tutki mi potrzebne, żeby go wkleić. Żeby nie było, że nie ostrzegałam.
No i wszystkiego najlepszego dla wszystkich Mam. Jesteście nadludźmi, każda jedna z Was zasługuje na pomnik. W kraju, w którym 55% kobiet uważa, że zakładanie rodziny to zły pomysł (badania z 2022 r., zgapiłam z mema ADT), bycie matką to jest bohaterstwo. Ukłony!
(1)
Kiedy byłam dzieciakiem i ktoś pytał, czym zajmują się moi rodzice, odpowiadałam “Moja mama nie pracuje.” Nie odprowadzała mnie rano do szkoły w dzikim pędzie, żeby zdążyć do biura, nie wychodziła wieczorem na nocne dyżury, nie siedziała zamknięta w pokoju tłumacząc czy redagując teksty. Nie pracowała. W przeciwieństwie do mojego taty, który co rano o 8 meldował się w fabryce, przez 8 godzin programował bazy danych z łożyskami tocznymi, po 17 wracał do domu, zmęczony ciężkim dniem pracy i mógł już do wieczora nie podnosić się z kanapy. No chyba, że akurat był kryzys i żeby nas utrzymać, przez kilka godzin musiał dodatkowo programować bazy danych z używaną odzieżą.
Mama w czasie, kiedy nie pracowała, zajmowała się domem. Prała. Sprzątała. Gotowała. Najczęściej kilka dań każdego dnia, bo ja byłam wybredna, a mój brat miał problemy z żołądkiem. Zmywała. Piekła ciasta. Bo lubiliśmy ciasta. Gotowała jedzenie dla psa. Chodziła z nami do lekarza. Leczyła nas ziołami, okładami z kapusty i syropem z cebuli. Odrabiała z nami lekcje. Chociaż właściwie nie tylko z nami, z połową dzieci z naszej klatki schodowej. Robiła też połowie dzieci z naszej klatki schodowej bańki, lewatywy i napary z ziół na wszystkie możliwe dolegliwości. Czytała z nami książki. Zawsze była zaangażowana w nasze szkolne sprawy, jeździła z moją klasą na wycieczki szkolne, karmiła kanapkami naszych kolegów i koleżanki w czasie matur. Zajmowała się rachunkami, wszystkimi domowymi finansami, sprawami, które trzeba było załatwić w urzędach, sądach, u notariusza. Robiła wszystkie zakupy. Rozwiązywała problemy sercowe, nie tylko moje, ale i moich przyjaciółek. Szyła ubrania dla mnie i dla moich lalek. Robiła mojemu bratu na drutach swetry, takie, żeby wyglądał trochę jak Kurt Cobain. Prasowała. Odprowadzała i odbierała nas z zajęć karate. Organizowała domowe lekcje z angielskiego dla nas i jeszcze kilkorga zaprzyjaźnionych dzieci. Organizowała też wszystkie rodzinne święta i uroczystości. Pamiętam wigilie, na których w naszych dwóch pokojach z kuchnią mieściło się prawie trzydzieści osób. Mama zajmowała się cateringiem, sprzątaniem, wszystkim.
Czy kobiety, które pracują zawodowo, w domu robią mniej niż robiła moja mama? Niekoniecznie. Często okazuje się, że partnerski podział obowiązków wciąż jest fikcją i kobieta po wykonaniu płatnej pracy zawodowej wchodzi do kolejnej pracy. Jak pokazują badania: pracy na cały etat. Kobiety na pracach domowych spędzają tygodniowo ponad 45 godzin więcej niż mężczyźni. Mężczyźni wciąż w pracach domowych raczej POMAGAJĄ - dobrowolnie, sporadycznie i oczekując nie tylko pochwał, ale i bardzo konkretnych poleceń. Podstawowe czynności, które pozwalają każdemu człowiekowi nie umrzeć z głodu, nie zarosnąć brudem i funkcjonować jako akceptowalna część społeczeństwa wciąż domyślnie spoczywają na barkach kobiet. Od kobiet wymaga się ciągłej gotowości do podjęcia prac domowych, pracy emocjonalnej, pracy seksualnej. Kobieta nie tylko ma utrzymać dom, ale ma też dbać o dobre samopoczucie mężczyzn wokół siebie. Ma być zawsze uśmiechnięta, zadowolona, pogodna, gotowa do poprawiania atmosfery i łagodzenia obyczajów. Do tego stopnia, że nawet obcy mężczyźni na ulicy czują się uprawnieni do domagania się od obcych kobiet uśmiechów. “Obowiązek małżeński” wciąż dla wielu kobiet ma wymiar raczej powinności niż przyjemności. Do tej pory wiele osób (w Polsce to ponad 20%) nie uznaje istnienia gwałtu małżeńskiego - wciąż panuje przesąd, że kobieta w związku zawsze musi być gotowa na seks z partnerem i nie może mu tego seksu odmówić. Chociaż nie tylko partner ma prawo do kobiecej seksualności. Naszą atrakcyjność ma prawo głośno ocenić na ulicy każdy.
Tak zdefiniowana jest społeczna norma i to jak kobiety ją spełniają wciąż jest podstawowym kryterium ich oceny. To, jak wykonują pracę seksualną, emocjonalną, opiekuńczą, domową. Kobiety, które nie dbają o to, czy podobają się przypadkowym mężczyznom spotykają się z agresją. Kobiety, które odmawiają dbania o kruche męskie ego - spotykają się z agresją. Kobiety, które nie chcą być matkami lub odmawiają opieki swoim starszym czy schorowanym rodzicom - spotykają się z agresją. Podwójne standardy są tutaj oczywiste. Ponad 90% mężczyzn zostawia swoją partnerkę, kiedy urodzi się dziecko z niepełnosprawnością. Nie spotyka ich z tego powodu żaden społeczny ostracyzm. Podobnie mężczyzn, którzy nie interesują się losem swoich starszych schorowanych rodziców. Mężczyzn, którzy nie spełniają wyśrubowanych do niemożliwości standardów piękna z okładek kolorowych pism.
Dla kobiet niewidzialna praca jest wciąż nieodwołalnym obowiązkiem. Jedyny sposób, żeby w społecznie akceptowalny sposób być kobietą, to pokornie godzić się na jej wykonywanie.
Moja mama zawsze powtarza, że rezygnacja z kariery zawodowej to był jej wybór, jej decyzja, że tak się z tatą umówili. Bardzo chciałabym, żeby mogli się umówić inaczej.
ueeeeeeee, znowu to samo wyszło, bez sensu. nawet w MTBI mi za każdym razem co innego wychodzi, a tu zawsze to samo, Konfederacja na samym końcu, PSL nawet 50% nie uzbierał, nuda.
@radpanda@pgronkievitz No właśnie to nie jest takie proste, że wszędzie się trochę ociepli. W Skandynawii na przykład klimat się może zaostrzyć, bo przy zaniku gradientu temperatur w oceanach wyhamowują prądy morskie, m.in. Golfsztrom, który ociepla i łagodzi skandynawski klimat. Braciak przedwczoraj przysyłał foty spod Helsinek to tam mają teraz sporo śniegu. Ale tak naprawdę to trudno powiedzieć, co będzie, bo to się wszystko destabilizuje tak szybko, że wszystkie prognozy to jest wróżenie z fusów. Tyle wiadomo, że lepiej to już było. 🤷🏽♀️
@mikolaj Tak, to on. Nie, nie zbieram na niego kwitów, zwłaszcza od kiedy dostałam od niego bana na tt, bo go zapytałam, czy naprawdę lata do Japonii tylko po to, żeby sobie narysować własną twarz w filiżance latte.
Ale on właśnie tego typu wrzutek ma dużo, "nauka jest niesamowita" z jakimiś trywialnymi truizmami, "innowacyjne dokonanie Polaków" z technologią, która jest na rynku już 30 lat, i tak dalej.
Trudno mi jest wyjaśnić jego fenomen, generalnie prawnik, który udaje, że jest ekspertem od nauki i technologii to w 9 przypadków na 10 jest naprawdę bardzo ciężki przypadek. 🤷🏽♀️
No więc czytam se tu w tych wspaniałych okolicznościach przyrody biografię Kościuszki i powiem Wam, że trochę mam mindfuck. To znaczy ja o tej epoce kościuszkowej nie za wiele wiem tbh, nigdy mnie to jakoś szczególnie nie interesowało, głównie z historii ze szkół pamiętam, że był ogólny rozpierdol, jakieś tam próbowali robić reformy niby, ale Rosja i Prusy, i nasza niepowstrzymanie durna szlachta bruździli, jak się tylko da.
Ale ja nie o tym miałam.
Generalnie jak sobie przypominam historię ze szkoły, to głównie w kategoriach państw, które były monolitami i miały swoje państwowe interesy, i tylko raz na jakiś czas się wydarzały jakieś anomalie w rodzaju rewolucji francuskiej czy wiosny ludów, i właściwie nigdy to się logicznie w tę państwową narrację nie dało wpasować. Zupełnie w szkole się nie mówiło o rozwarstwieniu społecznym, o sprzecznych interesach klasowych, o rozwoju naukowym i technologicznym, który przecież warunkuje całą historię. Ja niby chodziłam do szkoły w najtisach i na przełomie wieków, więc trochę rozumiem, że po prostu wszystkie klasowe kwestie zostały wyrżnięte z programu w ramach przemian ustrojowych, ale dopiero teraz widzę, jaki to jest dramat. Ja nie znosiłam historii w szkole, zawsze mi się wydawało, że to jest bez sensu, czego się nas uczy, że to jest nielogiczne, niespójne i się nie trzyma kupy.
I dopiero teraz czytam tego Kościuszkę, i o kurwa, faktycznie, wtedy w Karolinie Południowej czarni to było 40% ludności, w New Jersey 8%, może dlatego te różnice w entuzjazmie we wcielaniu czarnych do armii i uzbrajaniu ich, i stąd potem ta wojna.
Nikt mi tego w szkole nie powiedział. Tak samo jak nikt mi nie powiedział, czemu pruski cesarz się tak bał trzeciomajowej konstytucji w Polsce (że mu mieszczaństwo spierdoli do kraju, w którym będzie miało jakieś prawa). Dalej się w szkole tak głupio uczy historii?
@timorl a weś. w ogóle ten Kościuszko nawet to jest dla polskiej historii jakaś koszmarna postać, bo w Ameryce go kochają jak mało kogo, a przecież jak kogoś w Ameryce znają, to jest najwyższy honor, prawie jak Alicja Bachleda-Curuś, co se bombelka pierdolnęła z Colinem Farellem, ale kurwa, z drugiej strony on kleru nie lubił i szlachty, prawa chciał dawać chłopom, żydom, babom, kolorowym, kto to widział takie rzeczy?! skandal.