sztucznechwasty

sztucznechwasty, 1 year ago to random Polish

Wszystkiego pierwszomajowego! Pierwszy Maja to Międzynarodowy Dzień Ludzi Pracy, uchwalony w 1889 roku przez Marksistowski Międzynarodowy Kongres Socjalistyczny w ramach tzw. Drugiej Międzynarodówki. Chociaż minęło ponad sto lat, a dzięki wysiłkom lewicy ludzkość wyszła z mroków dziewiętnastego wieku i leseferystycznego kapitalizmu, nadal wiele pozostaje do zrobienia i osiągnięcia, by ludzkość nie pożarła siebie samej, ale przetrwała na tyle długo, by Star Trek stał się dla nas rzeczywistością.

Przetrwanie Pierwszego Maja jako święta narodowego w Polsce może się wydawać paradoksalne w kontekście fanatycznego antykomunizmu post-PRLowskich „elit”, w szczególności wyniszczenia związków zawodowych oraz transformacji kraju w obóz pracy dla zagranicznych korporacji (likwidowano co się dało, by nas skolonizować, podczas gdy nawet Rumunia Ceaușescu utrzymała przy życiu istniejącą od 1925 r. Industria Aeronautică Română i Dacię)… Ale takie są fakty. Najbardziej lewicowe święto roku pozostaje żywe.

Ale dlaczego jest lewicowe?

Odrobina historii

Pierwotnym celem święta 1 maja było upamiętnienie robotników zamordowanych przez Stany Zjednoczone po aferze Haymarket z 1886 r., gdy strajk generalny rozpoczęty w celu wymuszenia wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy zakończył się masakrą na placu Haymarket w Chicago: Pokojowy wiec zwołany po tym, jak policja zabiła robotnika i raniła kolejnych dzień wcześniej skończył się przemocą. Nieznany sprawca rzucił laskę dynamitu w zebranych na placu policjantów obserwujących wiec. Eksplozja wywołała pandemonium, w którym zginęło łącznie dwanaście osób i ponad 130 zostało rannych.

Ekspresowe śledztwo i aresztowanie ponad stu podejrzanych doprowadziło do równie błyskawicznego procesu pokazowego: Ośmiu anarchistów postawiono przed sądemstanęło przed sądem. Żadnemu nie udowodniono winy, a sześciu nie było nawet na placu Haymarket – więc oczywiście siedmiu skazano na śmierć, a jednego na 15 lat więzienia.

Sylwetki anarchistów są warte bliższej uwagi, jednak na potrzeby Chwasta musimy zadowolić się ich ostatecznymi losami: August Spies, Albert Parsons, George Engel i Adolph Fischer zostali zamordowani w majestacie prawa, Louis Lingg popełnił samobójstwo w celi (wysadził sobie twarz), Michael Schwab i Samuel Fielden otrzymali zamianę kary śmierci na dożywotnie pozbawienie wolności, dołączając do Oscara Neebe.

W 1893 r. nowo wybrany gubernator Illinois John Altgeld ułaskawił trzech przetrwańców amerykańskiego systemu „sprawiedliwości”, a iście Kafkowy proces stał się jedną z najbardziej niechlubnych kart w historii amerykańskiego sądownictwa – i jednocześnie symbolem walki ludzi pracy o lepsze jutro. Pomimo zbrodni w majestacie prawa, ruch pracowniczy rozwinął skrzydła i tylko nabrał rozpędu – a jego, czy raczej, naszym symbolem stał się właśnie 1 Maja, uchwalony w lipcu 1889 r. przez nowo utworzoną Drugą Międzynarodówkę.

W ciągu następnego ponad stulecia powoli stał się świętem faktycznie międzynarodowym: Tylko garstka krajów nie obchodzi Pierwszego Maja albo podobnego święta, a jednym z ostatnich krajów, które dołączyły do grona celebrujących ludzi pracy – przynajmniej raz w roku – była post-apartheidowa Republika Południowa Afryki w 1995 r. Co roku jest także świętem dla ruchów lewicowych i anarchistycznych – a także starć z policją i prawicowcami.

Dlaczego świętować?

Chociaż może się wydawać, że wszystko jest stałe i niezmienne, to jest wręcz przeciwnie: Jedyną stałą jest zmiana. Dzieją się rzeczy zgoła niespodziewane, jak założenie związków zawodowych w Amazonie czy Starbucksie, inicjatywa opodatkowania korporacji w skali międzynarodowej, upadek Elona Muska i Twittera, rosnąca niechęć do miliarderów (którzy płacą mniej w podatkach, niż przeciętny pracownik, co ujawniła ProPublica) czy wreszcie coraz głośniej zadawane pytanie „co po kapitalizmie”?

Wbrew twierdzeniom pewnego Francisa, historia się nie zatrzymała, nie skończyła i działa i ewoluuje dalej, a neoliberalny, pseudo-demokratyczny system oparty na Stanach Zjednoczonych nie jest ostateczną formą ludzkiego społeczeństwa. Wszystko idzie naprzód, i tylko od nas zależy, jaką formę przyjmie: Czy będzie to faszyzm-memcenizm (z jego dziwacznymi stoma ustawami), czy też przyjazna ludziom i pracownikom, socjalistyczna, jeśli nie anarchistyczna przyszłość.
Wait, what?

Tak. Przyszłość jest socjalistyczna. Pozwolimy sobie przytoczyć pewnego genseka:

Socjalizm to straszak, rzucany przeciwko każdemu krokowi naprzód, jakiego dokonali ludzie w ciągu ostatnich 20 lat.
Socjalizmem jest władza ludu. Socjalizmem są ubezpieczenia społeczne.
Socjalizmem jest kontrola cen produktów rolnych.
Socjalizmem są ubezpieczenia depozytów bankowych.
Socjalizmem są wolne i niezależne związki zawodowe.
Socjalizmem nazywają prawie wszystko, co pomaga wszystkim ludziom [a nie tylko elitom].

Harry Truman, Syracuse 1952 r.

Grafika: Plakat pierwszomajowy, z okresu rosyjskiego konstruktywizmu (zanim pewien Gruzin narzucił swoją prowincjonalną estetykę)

PS: Wersja z obrazkami i linkami na https://sztucznechwasty.net/2023/05/01/niech-zyje-pierwszy-maja/

sztucznechwasty, 1 year ago to random Polish

30 kwietnia to jedna z przyjemniejszych rocznic w ciągu roku, gdy pewien austriacki ex-malarz poniewczasie zdecydował się na zaaplikowanie sobie najskuteczniejszego lekarstwa na faszyzm. Swoją drogą, to ciekawe, że faszyści generalnie nie widzą problemu we wzdychaniu do przegrywów, którzy nie byli w stanie skonstruować państw, które przetrwałyby próbę czasu. W szczególności Austriak, który odniósł taki sukces, że Niemcy po 80 latach są, owszem, potęgą europejską... Dzięki odrzuceniu faszyzmu i koncepcji supremacji, na rzecz liberalnego podejścia do obywatelstwa i niemieckości.

Oczywiście, nie byłoby to możliwe bez rozliczenia się z dziedzictwem przeszłości: Niestety, nie dzięki działaniom aliantów, tylko dzięki pokoleniu powojennemu, które zaczęło się zastanawiać, dlaczego rodzice niechętnie rozmawiają o latach trzydziestych i czterdziestych. Szkoda też, że wąsacz z Linzu wcześniej nie zdecydował się na leczenie, albo nie zdecydował się w czasie I wojny światowej na bezprzykładne bohaterstwo na froncie i pośmiertne honory.

Ale cóż, w końcu się stało. A aspirujący do miana hegemona Europy Austriak skończył zmielony i wywalony do Łaby. :)

Obraz: Władimir Serow, Robotnik, 1960

sztucznechwasty, 1 year ago to random Polish

Join fandoms, fuck the corps.

sztucznechwasty, 1 year ago to random Polish

Wszystkiego najlepszego z okazji 78. rocznicy spotkania się przez Mussoliniego z konsekwencjami swoich decyzji!

Idol pewnego kopniętego Austriaka został pojmany i rozstrzelany wraz z kochankę, a jego ciało wywieszone na Piazzale Loreto w Mediolanie - tym samym, gdzie dyktator rozkazał rozstrzelać piętnastu jeńców z włoskiej partyzantki w sierpniu 1944 roku w odwecie za naloty Aliantów i działania partyzantów. Ciała partyzantów zostały pozostawione na widoku, jako ostrzeżenie.

Tutaj warto zaznaczyć, że partyzanci pierwotnie porzucili zwłoki Mussoliniego na placu, ale gdy zachowanie Włochów wymknęło się spod kontroli, powiesili je za nogi na stacji serwisowej Standard Oil na placu. O ile taki styl egzekucji był karą dodatkowo hańbiącą w średniowieczu, chodziło o to, by wściekli Włosi nie rozerwali najbardziej niekompetentnego faszysty Europy na sztuki.

Cytując klasyków, "Well well well, if it isn't the consequences of his actions". :)

Obraz: Carl Frederick Gaertner, 1935

sztucznechwasty, 1 year ago to random Polish

Mogło wam umknąć, ale w ubiegłym tygodniu miały miejsce jedne z największych ćwiczeń służb mundurowych w Polsce, pod kryptonimem Wolf-Ram-23 (skojarzenia w komentarzach), obejmujące kilka tysięcy strażaków, ratowników, funkcjonariuszy policji itd. O ile nie mamy nigdy nic przeciwko ćwiczeniom służb ratowniczych - w końcu fajnie by było, żeby strażak lub ratownik wiedział co robi, a nie otwierał sobie tutorial z YouTube'a jak wykonać CPR albo wejść z drzwiami do płonącego mieszkania - ale jak zwykle musiał być zgrzyt.

Wielkopolska Policja, intelektualni mocarze polskich służb mundurowych, gdy przyszło do ułożenia scenariusza na ćwiczenia, uznała, że trzeba się wykazać. I nasi przyjaciele w czarnych mundurach błysnęli intelektem, jak wspominana przez nas kiedyś chrząstka w salcesonie, i zrobili scenariusz z samobójczym zamachem. W roli głównej muzułmanka, oczywiście w hidżabie.

Nie wiemy, czy po takim niesamowitym wysiłku intelektualnym poszli na CSa, ale wiemy, że to jakaś aberracja. Oczywiście, służby mogły uwierzyć w swoją propagandę, że największym zagrożeniem są uchodźcy na granicy białoruskiej i islam - podobnie, jak Putin uwierzył w swoją propagandę, że Ukraińcy przywitają wojsko rosyjskie kwiatami i ciastem - ale płacimy podatki po to, by służby reagowały na rzeczywiste zagrożenia.

A te zagrożenia to nie wysadzające się muzułmanki (też dlatego, że Polska nigdy nie była celem, bo zawsze zachowywała się tak, jak chcieli autorzy zamachów), tylko skrajna prawica. Która nawet nie próbuje się kryć z tym, kto jest ich celem - od polityków zasiadających w Sejmie, przez fundowane przez nasz rząd bojówki, po prawicowców już próbujących przeprowadzać zamachy (jak parka próbująca wysadzić Marsz Równości w Lublinie w 2019 r.) - a do tego jest normalizowana przez media, szczególnie w Polsce.

Problem ignorowania zagrożenia ze strony skrajnej prawicy jest niestety powszechny, i o ile w Polsce zawdzięczamy to niskim wynagrodzeniom i selekcji negatywnej, to trudniej to tak prosto wyjaśnić w Stanach Zjednoczonych, gdzie od 2010 do 2019 roku 20 procent zabójstw związanych z ekstremizmem było spowodowanych przez osoby związane z ekstremizmem salaficko-dżihadystycznym, a ponad trzy czwarte z ekstremizmem ze strony skrajnej prawicy, a do maja 2019 r. prowadzono ponad 800 śledztw w sprawie terroryzmu wewnątrz granic państwa (za GCSP). Sytuację utrudnia też kwalifikacja: W Europie jako terrorystów kwalifikuje się głównie nie-białych, jeśli podobny czyn popełni biały, to jest to kwalifikowane raczej jako "hate crime". (Daniel Koehler)

Skrajna prawica operuje w martwym polu państw Zachodu, w szczególności Polski, gdzie jest ewidentnie postrzegana nie jako zagrożenie, ale sojusznik w walce z urojonymi wrogami. Połączmy to z realnym darwinizmem, radykalną bezideowością partii rządzącej i największej partii opozycyjnej, oraz ogólny cynizm, to mamy mieszankę wybuchową z zapalnikiem w postaci naszej toksycznej kultur internetowej.

Linkujemy dwa źródła na ten temat, opisujące sposób, w jaki skrajna prawica wykorzystuje subkultury internetowe do radykalizacji i rekrutacji. Szczególnie polecamy tekst Deo, który opisuje jak ten proces wygląda od zaplecza, oraz opracowanie Geneva Center for Security Policy. Kto wie, może przeczyta to jakiś wielkopolski policjant i następne ćwiczenia nie będą komicznie wręcz oderwane od rzeczywistości?

Obraz: Iwan Kulikow, Pisarz E.N. Czirikow, 1904

https://medium.com/@DeoTasDevil/how-white-nationalism-courts-internet-nerd-culture-b4ebad07863d

https://dam.gcsp.ch/files/doc/white-crusade-how-to-prevent-right-wing-extremists-from-exploiting-the-internet

https://cco.ndu.edu/PRISM/PRISM-Volume-6-no-2/Article/839011/right-wing-extremism-and-terrorism-in-europe-current-developments-and-issues-fo/