Beksiński live w Spodku.
Bardzo mi się podobało, zanurzenie w obrazy Beksińskiego jest niesamowite. Najbardziej udane tło muzyczne to dla mnie to przygotowane przez twórców, duże wrażenie zrobił dla mnie Wishlake, był najlepszy i przyćmił jak dla mnie gości.
Jestem pod wielkim wrażeniem dzieła. Jednocześnie zawsze na takich wydarzeniach uświadamiam sobie jak bardzo na marginesie społeczeństwa, jak drażnią mnie inni ludzie, dlatego głównie dzieła oglądam przed telewizorem w domu. Bardzo interesujące, jak bardzo telefon stał się narzędziem pośredniczącym między ludźmi i światem, zamiast doświadczać nagrywają (mimo zakazu, który organizatorzy starali się egzekwowac i dobrze, bo świecący czyjś telefon zakłóca odbiór) i potem oglądają co nagrali zamiast oglądać spektakl. Jestem w tej publiczności jakaś starożytna, aspołeczna, nieruchoma.
Ale show bardzo, bardzo duże wrażenie na mnie zrobił, jest odświeżający, jakby spotkać się z częścią swojej podświadomości wywróconą na lewą stronę i umieszczoną przede mną do obejrzenia i jednocześnie zanurzenia się.
Brawo dla twórców za pomysł i realizację.
