"""
Ale teraz rozważmy inny wypadek. Reportaż w British Medical Journal opisuje przypadek robotnika budowlanego, który zeskoczył z rusztowania. Kiedy wylądował, pod jego stopami — ku jego przerażeniu — znalazł się 15 cm gwóźdź, który przebił się na wylot przez jego but. Ten mężczyzna […] był w agonii, każdy najmniejszy ruch stopy stanowił torturę. Otrzymał jeszcze mocniejsze środki uspokajające, fentanyl i midazolam. Lecz kiedy lekarze usunęli but, odkryli, że gwóźdź w ogóle nie przebił stopy, lecz bezpiecznie przeszedł pomiędzy jego palcami. Nie istniał żaden fizyczny uraz, który powodował odczuwany przez niego ból, choć ten ból był jak najbardziej prawdziwy. Jednak w jego przypadku, to doświadczenie zostało wytworzone w całości przez jego własny, silny mechanizm przewidywania. Ten przeszywający ból stanowił fałszywą percepcję, utworzoną przez to, że jego mózg (w oparciu o dowody wizualne) tworzył predykcje poważnych obrażeń, i tym samym odczucia, które by im towarzyszyły.
"""
(Andy Clark, The Experience Machine: How Our Minds Predict and Shape Reality, tłum. własne)
Szczerze mówiąc, uważam, że największym problemem tutaj jest zrozumienie, że ból, którego nie powoduje ani uraz fizyczny, ani neuropatia, może być prawdziwy. Ludzie nie "udają", ani nie "wyobrażają sobie" go. Unerwienie ich mózgu pobudza się w taki sam sposób, jak przy każdym innym przypadku bólu.
Add comment