Jestem osobą podatna na uzależnienia oraz przyzwyczajenia. Kiedyś niestety się samookaleczalam i robilam to codziennie, obecnie nie robię tego już z dobrych 10 lat. Jestem z tego dumna, bo nawet mnie nie kręci do tego. A mogło być różnie. #zdrowiepsychiczne#psychology
Mieliście kiedyś tak zjechana psyche, i kompleksy ze nie wierzyliście w siebie, np ze jestes atrakcyjny/a..., a z perspektywy czasu, dociera do was że... Kurcze, co ty chciałaś od siebie, byłaś piękna, i chciałabyś powrotu do takiego wyglądu a ty nawet nie spojrzałaś na siebie w lustro i nie wierzyłaś w to. Byłam zbyt surowa, i zakompleksiona by to zauważyć. A teraz tooo wzmocniona siła chyba bez odwrotu. #zdrowiepsychiczne#psychologia
Od roku 2016 swierdzono u mnie chorobę psychiczną, która nazywa się schizofrenia paranoidalna.
Biorę codziennie leki, moja schizofrenia jest trudna do leczenia, ciężko jest dobrać leki. Mimo to, że je biorę... to cierpi na tym moj wyglad, ale biorąc leki to jakoś funkcjonuje. Wolę się dobrze czuć.
Moja schizofrenia, aktualnie to urojenia i dopowiadania sobie. Jednak bardzo dziękuję każdemu z mojej rodziny... że nauczyli mnie mówić prawdy i potrafię przyznać się do winy.
Jednak to mnie męczy w głębi duszy, że kiedyś się pogorszy moj stan zdrowia. I dopiero zobaczę co to prawdziwa schizofrenia.
Słuchałem dziś kilku odcinków i polecam podcast „Podgórska ogólnie” (do znalezienia na AntennaPod), przy czym dla mnie np pewną uciążliwością był styl wypowiedzi Joanny Podgórskiej taki podwórkowo-ziomalski „jaram się tym, rozumiesz, nie?”. Jednak pomimo tego słuchało się nieźle, zwłaszcza przy ciekawych gościach, wypowiadających się bardziej rzeczowo.
Podcast polecam interesującym się zdrowiem, zdrowiem psychicznym, wpływem diety na zdrowie itp
Pisze do mnie przyjaciel, któremu wylosowała się w życiu dobra karta i w wieku 25 lat prowadzi rodzinny biznes. Nie spotka się ze mną po raz kolejny z powodu pracy. Tym razem jednak przyczyną odwołania było nagłe pogorszenie się zdrowia pracownicy, co wymusza na nim zajęcie jej miejsca za kasą.
Po tygodniu zapytałem się jak sytuacja. Na szczęście stan zdrowia kobiety, pomimo epizodu psychotycznego i potrzeby pojechania na oddział zdrowia psychicznego, poprawił się - farmakologia zadziała, wróci niebawem do pracy. Lęka się, czy przez jej stan zdrowia nie będzie musiał rozwiązać z nią umowy o pracę, ale uspokajam go, że powinno być dobrze, a w razie czego mogą zawczasu porozmawiać. On jest w porządku, daleko mu do mentalności janusza biznesu.
Pisząc ze mną podzielił się spostrzeżeniem jak wiele ludzi przestaje psychicznie wyrabiać i po prostu zaczynają chorować: Pracownica - przewlekły silny stres w domu i presja na więcej, On - pracoholizm i napady lękowe, Ja - dystymia. Wszyscy wkoło "są na tabsach żeby normalnie funkcjonować, dlaczego tak teraz jest?". Śmieje się, że to przez szczepionki i chemtrails. Mi do śmiechu nie jest, więc odpisuje mu zainspirowany jednym z czytanych ostatnio artykułów (mimo, że miałem przestać ze względu na własne zdrowie):
Żyjemy w okresie, gdzie kolektywnie przeżywamy psychiczną rozpacz. W miejsce, gdzie historycznie rodził się bunt wobec doświadczanej niesprawiedliwości wypełnia nas obezwładniające poczucie bezsilności i przeciążenia skalą zagrożeń, złożonością problemów i utratą poczucia kontroli nad własnym losem. Nasze wewnętrzne mechanizmy obronne po prostu nie dają rady, poddajemy się różnego rodzaju nerwicom, popadamy w apatię i nałogi, ranimy siebie i bliskich. Poddajemy się urojeniom w obliczu niemożności doświadczania rzeczywistości bez uczucia wystawiania się na ciągłą traumę.
Chorujemy na kolektywną aphantasię, brak wiary w możliwość zmiany.
"Żyjemy w czasach, w których temat zdrowia psychicznego przestał być tematem tabu. Przestał nim być dlatego, że choroby psychiczne uznawane są za choroby cywilizacyjne XXI wieku - według WHO, do 2030 roku depresja będzie najpowszechniejszą chorobą świata.
W dniu Ogólnopolskiego Dnia Walki z Depresją apelujemy, by troszczyć się o zdrowie psychiczne swoje i innych - rozmawiać, szukać pomocy i pomagać ją znaleźć.
Muzyka jest bezpieczną przestrzenią, w której zapominamy o problemach. Muzyka potrafi mówić więcej o naszych emocjach niż my sami. Tworząc raport “Młodzi i Muzyka”, jak na dłoni mogliśmy przekonać się o związku między tym, co odczuwamy, co przeżywamy, a tym kogo, czego, gdzie i jak słuchamy. Dlatego jeśli muzyka nas łączy, jest dla nas wspólnym źródłem radości i płaszczyzną dialogu, niech będzie też ścieżką, dzięki której łatwiej nam będzie rozmawiać o trudnych rzeczach, dotrzeć wgłąb siebie i drugiego człowieka, a następnie przełamać strach i wstyd, by poprosić o potrzebną pomoc.
Podczas wspomnianych badań, 22-letnia Patrycja powiedziała nam, że gdyby zabrakło muzyki, to zabrakłoby części jej samej - gdy czujecie, że muzyka zaczyna grać coraz ciszej, a do głosu dochodzą problemy, z którymi nie potraficie sobie poradzić, nie bójcie się szukać pomocy.
Niech nigdy w Waszym życiu nie zabraknie muzyki, podobnie jak troski o siebie i innych. Jeśli potrzebujesz pomocy dla siebie lub kogoś bliskiego, skorzystaj z tych numerów:
Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji
tel. 22 594 91 00 (czynny w każdą środę – czwartek od 17.00 do 19.00)
Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym
tel. 116 123 (poniedziałek-piątek od 14:00-22:00, połączenie bezpłatne)
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
tel. 116 111 (czynny 7 dni w tygodniu, 24 h na dobę)
ITAKA – Antydepresyjny telefon zaufania
tel. 22 484 88 01 (czynny od poniedziałku do piątku od 15:00 do 20:00)"
Czas na mały update odnośnie terapii poznawczo-behawioralnej. Jestem po kilku sesjach i wdrażając rady mojej terapeutki już czuję różnicę. Poleciła mi codziennie robić coś dla siebie, by poczuć się piękna i zdrowa (kto nie przespał trzech dni bez prysznica w depresji niech pierwszy rzuci kamieniem). Także czy to peeling stóp, długa kąpiel, wyregulowanie brwi czy nałożenie balsamu do ciała. Kazała mi ignorować fakt nadprogramowych kilogramów w tej chwili i postarać się zacząć szanować to ciało, bo drugiego mieć nie będę. Ponadto poleciła mi zająć czym czas i przełamać rutynę (bo czuję, że moje życie nie ma sensu) - wróciłam do ćwiczenia jogi i zaczęłam dążyć do mojego marzenia, tzn. nauczenia się japońskiego. Jestem zaskoczona, jak produktywne były ostatnie dni. To takie dziwne, wrócić z pracy i zamiast iść leżeć w piżamie i grać na Switchu (nadal gram, ale nie całymi dniami), poszłam z pieskiem i dzieckiem na spacer, zrobiłam obiad, poćwiczylam, pouczyłam się hiragany, zadbałam o siebie, przygotowałam sobie ciuchy na następny dzień (od dziś zaczynam pracę godzinę wcześniej), by nie szaleć z rana. I... Czuje, że wow, życie może wyglądać inaczej niż zwykle :O Wyjście ze strefy komfortu jest trudne, ale jak już się to przełamie, to naprawdę cudne rzeczy się dzieją w głowie. Nie twierdzę, że jestem magicznie uzdrowiona (i jeszcze długo nie będę), ale na tak krótki czas terapii, progres jest niesamowity.