Nowy odcinek podkastu! Tym razem ponad godzinę gadamy z moją przyjaciółką Zuzą o jej książce z dzieciństwa. Moja rodzina i inne zwierzęta Geralda Durella to ciepły zbiór anegdot inspirowanych prawdziwymi wydarzeniami. Do jakiego stopnia? O tym między innymi rozmawiamy :)
(Zdjęcie Geralda Durella jako chłopca pochodzi z subreddita /ColorizedHistory
Jest nowy odcinek podkastu! I znowu jestem z niego zadowolona, chociaż jak zwykle miałam poczucie, że gdyby troszeczkę poszerzyć temat, mogłabym gadać jeszcze z dwie godziny. Ale generalnie obstaję przy tym, co pisałam jakiś czas temu - coś dziwnego się dzieje na końcu Profesora.
Znowu zapomniałam wrzucić nowego odcinka tutaj! A jest trochę dłuższy niż zazwyczaj. I wciąż nie o Agacie Christie! Tym razem opowiadam o wyjątkowym miejscu, w którym ostatnio byłam, siedzibie Instytutu Literackiego w Maisons Laffitte pod Paryżem:
Już w którymś źródle (w tym w audioprzewodniku w Maisons Laffitte) natykam się na informację, która mnie porusza. Zygmunt Hertz mógłby mieć świetną pracę w Solvayu, ale dla swojej ukochanej Zofii wybrał Instytut Literacki. Jego wkład był ogromny, ale - robił to wszystko dla niej. How cool is that
Jest i on! Pierwszy w nowym roku odcinek Książkowych staroci. Bardzo dobrze się bawilam, powtarzając sobie Steinbecka do niego i potem nagrywając. Zapraszam do słuchania!
Am 19. Tag unseres Fantastischen Adventskalenders begleite ich Dalibor in die Kathedrale der Hauptstadt Pracht, einen magischen Ort, an dem auch die Luperci erweckt werden.
Am 16. Tag unseres Fantastischen Adventskalenders geht es um ein sensibles Thema, eine Frage, die man einem Krieger besser nicht stellt: Wovor hast du am meisten Angst.
Wleciał dziś nowy odcinek Książkowych staroci, a w nim kolejny Kącik gotycki!
Wiecie, że Gombrowicz napisał kiedyś sensacyjną powieść gotycką z romansem w tle? W sumie nieważne, jaka jest Wasza odpowiedź, tak czy siak polecam, bo przywołuję w tym dość długim (jak na mnie) odcinku dużo opinii i sporów literackich na temat tej książki.
Powiem krótko: są dwa obozy. Jeden mówi pogardliwie „meh, napisał to dla pieniędzy, to szmira, kicz, powieść dla kucharek i dorożkarzy, a w najlepszym razie - dla niewprawionego czytelnika”. Drugi obóz to Maria Janion, która naprawdę daje czadu.
Tak szczerze to czuję, że w sumie nie do końca wyczerpałam temat, więc może kiedyś jeszcze do niego wrócę, np. przy kolejnym rereadzie za kilka lat, jak się naczytam tych artykułów ;D
Am 10 Tag unseres fantastischen Adventskalenders erreichen wir Salbrück, einen verschlafenen Ort mit ärmlichen Hütten, wo Dalibor seinen Auftrag zu erfüllen hat. Auf dem Weg zum Gasthof begegnet uns ein Schwein, kein rosafarbenes, wie wir es heute kennen, sondern eins von den alten Rassen. Es grunzt freundlich, als wolle es uns eine Geschichte erzählen ...
Am siebten Tag unseres Fantastischen Adventskalenders geleitet mich Dalibor mit der Kutsche ein Stück aus der Stadt hinaus einen sanften Hügel empor, wo das Gefährt stehen bleibt. Dalibor öffnet die Tür.
„Das gibt mir Hoffnung, Autorin“, sagt er mit einer ausladenden Bewegung.
Mein Blick schweift über verschneite Gehöfte in einer baumlosen hügeligen Landschaft ...
@ksiazki, pomocy! Chciałabym poczytać literaturę francuską, jakąś taką starą, pachnącą i tak dalej.
Zaczęłam się wgłębiać w Balzaca, ale zupełnie nie wiem, od czego zacząć jego Komedię ludzką. Od Ojca Goriot, który podobno jest kluczem do całości? Czy Ojciec Goriot na końcu? Może chronologicznie to czytać? A może tylko te wybrane, bo pewnie nie wszystko mamy po polsku? Ktoś to czytał, ktoś wie?
Passend zum ersten Tag unseres Fantastischen Adventskalenders fahre ich mit der Kutsche nach Onsgart, der Heimat des Luperkus Dalibor, eines Königskriegers.
Na bookstagramie pełno już zestawień najlepszych książek tego roku. Pierwszy raz wczoraj napisałam, jak bardzo mnie to nie obchodzi (odświeżające).
A tu dziś, tak przy czwartku, postanowiłam zapytać o to, o Wasze ulubione książki - ale żeby nie było za łatwo, to warunek jest taki, że mają być starsze niż sto lat. Polećmy sobie jakieś fajne starocie! Ja polecam Noc i dzień Virginii Woolf (1919).
Zaczęłam ostatnio czytać Myśliwskiego, Nagi sad. I kurczę, byłam przekonana, że mi to podejdzie. Że wejdzie jak złoto. Ale jakoś się nie polubiliśmy. Może jednak powinnam była się wziąć na początek za coś wcześniejszego Myśliwskiego? Bardzo jestem zdziwiona, bo z jakiegoś powodu założyłam, że on mi podejdzie od razu i bez gadania. Rzadko mam takie sytuacje, bo zazwyczaj jednak mam do książek nosa. Boże, ale jestem zawiedziona. Niech ktoś mi powie, że też miał tak ostatnio, będę pocieszona ;D
“Le inchieste dell’ispettore Chen” di Qiu Che Xiaolong 🇨🇳
Una raccolta di gialli 🕵️ davvero interessanti. Quello che mi sta colpendo è come il la storia investigativa sia quasi di sfondo a quella che è la Cina negli anni ‘90. Una Cina ancora ferita e vittima dell’indottrinamento comunista.
È una lettura 📚che aiuta a capire uno stile di vita, una cultura, dei modi di fare che sono lontani dai nostri.
W międzyczasie ograłam też nowe Morderstwo w Orient Expressie na podstawie książki Agathy Christie. Gra ma potencjał, ale ogólnie bywa... dziwaczna. Potencjał ma, bo wprowadza detektywkę, która patrzy na całą historię z całkiem innej, retrospektywnej strony - i to jest poszerzenie fabuły, którą znamy z książki Agathy Christie. Bardzo ciekawe! A z drugiej strony kiepsko, bo uwspółcześnione to zostało na pół gwizdka. Ja nie mam nic przeciwko uwspółcześnianiu, natomiast jeśli ktoś już się za to bierze, imo powinien to zrobić tak, żeby mnie przekonać. Pozmieniać dużo, nie tylko włożyć ludziom w ręce komórki, ale zmienić też zawód, sposób wypowiadania się, włożyć w to jakiś żarcik, bo inaczej robi się absurd. No, ale więcej w tekście ;D
Poniżej jeszcze zajawka - akapit tłumaczący trochę mema, którego na tę okazję sporządziłam ;D
Nie jestem totalną malkontentką, mały Belg z jajowatą głową wywarł na mnie całkiem niezłe wrażenie. Tylko że nie był mały i nie miał jajowatej głowy… no ale dobrze. Zacznijmy od wyglądu. „Mały” detektyw od Microids jest… w dziwny sposób nawet seksowny. I nie mówię tu, że bardzo mi się podoba, jest w moim typie i chciałabym go poznać. To twórcy z jakiegoś powodu wybrali zakodowanie tej osoby jako atrakcyjnego wizualnie, muskularnego, drwaloseksualnego mężczyzny. Przy jednoczesnym zachowaniu niektórych oryginalnych dziwactw tej postaci!
Jest! Wszedł dziś pierwszy odcinek Książkowych staroci po dłuższej przerwie. Dowiecie się w nim trochę o tym, co sądzę o komiczności Poirota i o niektórych ekranizacjach Morderstwa w Orient Expressie. Przytaczam też, komu Poirot niemal dosłownie powiedział "Nie podoba mi się pańska morda" XD
Chciałam więcej spraw w tym odcinku poruszyć, ale jednak zrezygnowałam, za dużo spoilerów. Trzymam się jednak na razie w tym formacie nie zdradzania fabuły. Jeśli będę sobie chciała kiedyś pogadać o mordercach u Christie, może zrobię osobną serię ;D
Ostatecznie postanowiłam, że może nie bez powodu nie wyrabiam się co tydzień z odcinkiem i teraz spróbuję dodawać kolejne co dwa tygodnie. Trzy tematy do końca tego roku mam już zaplanowane, jedną książkę już przeczytaną (powtórzoną) i przemyślaną, jestem w połowie kolejnej... i jestem dobrej myśli, że coś fajnego powstanie :)