Naprawdę, faworyzowanie jednej grupy społecznej sprawia tylko, że rośnie we mnie agresja i poczucie głębokiej niesprawiedliwości.
Te wszystkie daniny bez żadnych kryteriów dochodowych to jest skurwysyństwo i plucie w twarz każdej uczciwie pracującej osobie w tym kraju, która nie chce się mnożyć bo tak każe szlachta.
@pluszysta eh, programy socjalne sprawują się najlepiej kiedy korzystanie z nich nie jest elementem stygmatyzującym (np. właśnie z racji na niskie zarobki) i nie tworzy właśnie wykluczonej grupy „darmozjadów” na których wszyscy uczciwie pracujący plują
Dobre mieszkalnictwo socjalne to takie, z którego korzystają wszyscy (i nie tworzą się getta)
Wsparcie socjalne dla rodziców ma głęboki sens co do zasady i powinno dotyczyć wszystkich rodziców w jakimś stopniu
Ogólnie zasady sprawiedliwości społecznej będą zawsze „krzywdzić” zdrowych, młodych i ciężko pracujących bo wkładasz hajs do kasy na emerytury obecnych emerytów, na leczenie obecnie chorujących i na wsparcie obecnie potrzebujących.
Dodam, że uniwersalność programów społecznych, to, że dotyczą wszystkich, jest ich sporym plusem. Wszystkich obywateli i obywatelek.
Odradzam myślenie w kategoriach "ważniejszych" i mniej ważnych. Programów społecznych jest po prostu za mało i są zbyt ograniczone. To rodzi frustrację. Państwo powinno zaopiekować wszystkie potrzebujące osoby. Te gorzej zaopiekowane mają ofc prawo do domagania się więcej.
Inny temat, to kwestie kosztów biurokracji w modelu uzależniania programów społecznych od dochodów. Koszt tych wyliczeń potrafi być wyższy od "wszystkim tyle samo".
Dlatego się domagam i będę to mówić głośno i zawsze, a obecną sytuacja to JEST dzielenie na lepszych i gorszych, ponieważ osoby naprawdę potrzebujące nie otrzymują pomocy na rzecz tych, którzy spokojnie by sobie poradzili.
Będę się upierał, że nie jest rozwiązaniem jednym zabrać i przekierować na innych. Rozwiązaniem jest dosypać środków tam, gdzie są potrzeby. Są środki na to. Nie ma woli. Pokutuje ciągle neoliberalne "weź kredyt, zmień pracę, radź se sam". @rail_
No to tutaj się fundamentalnie różnimy. Dziecko to nie jest podstawowa potrzeba, i jeżeli kogoś stać na takie zachcianki to nie powinien dostawać za nie żadnych dopłat. Płacenie za rozmnażanie jest moralnie ohydne.
Chyba się nie różnimy, bo ja nie zajmuję stanowiska, co jest ważniejsze. Uważam, że wszystko ważne dla ludzi jest ważne.
Moim zdaniem środki na wszystko moga się znaleźć. I na Twoje potrzeby, i tych, którzy chcą mieć dzieci. Tylko nie ma woli, nie głosujemy na osoby, które chcą większych nakładów na wsparcie i opiekę zdrowotną... @rail_
@m0bi13@pluszysta kocham zdanie usłyszane chyba na streamie u Żubra, że „tam, gdzie nie zadłuży [można wymienić na „wyda środki”] się państwo, to zadłużać będą musieli się obywatele”
prawdziwe
a na opiekę zdrowotną i infrastrukturę korzystną dla ogółu społeczeństwa wydajemy zdecydowanie za mało, nawet gdyby wymagało to zadłużenia się przez państwo
bo państwo ma dużo większe możliwości i narzędzia do radzenia sobie z długiem
@pluszysta Wydaje mi się, że różnica zdań w tej rozmowie polega na tym, że Ty odnosisz się do celu obecnego, krótkoterminowego, a Twoi dyskutanci koncentrują się na celu długoterminowym. Konsensus byłby wtedy, gdyby udało się znaleźć takie rozwiązanie, które pozwoliłoby połączyć realizację celów i "na teraz" i celów długoterminowych. @rail_@m0bi13
Rozumiem. Tylko mierze się z chorobą już 14 rok, i znikąd pomocy, nawet na horyzoncie. Powoli kończy mi się czas i cierpliwość. Dlatego staję się coraz bardziej radykalna i agresywna w tym temacie, obserwując jak moja "grupa interesu" jest sukcesywnie ignorowana.
@pluszysta Kryterium dochodowe jako wyznacznik "bogactwa" jest kolejnym nieporozumieniem. Bogactwo to zakumulowany dochód. Jeżeli chcemy złagodzić nierówności ekonomiczne, to (oprócz dochodu podstawowego) skutecznym działaniem będzie zapobieganie tej akumulacji, która dokonuje się przede wszystkim przez transfer międzypokoleniowy. I nie mam tu na myśl drobiażdżków, jak dom, czy gospodarstwo rolne, ale poważne rzeczy - firmy, kapitał finansowy i latyfundia.
Żadna władza nie próbuje zadzierać z bogaczami, którzy śmieją się z ubogich, skaczących sobie do gardeł o parę procent dochodu miesięcznego. Jeśli pytasz kogoś, ile zarabia, to jesteś biedakiem (biedaczką). Osoba bogata pyta, ile jesteś wart(a).
Add comment