„Wolnościowcy” z Konfederacji posługują się specyficznym jak na „wolnościowca” językiem. Przejrzałem ich „pakiet migracyjny” i tam roi się od takich sformułowań jak „zakazać”, „zlikwidować”, „objąć ochroną państwa język”, „limit”, „procedury bezpieczeństwa”, państwowa „presja asymilacyjna”, itd.
To nie jest żaden język „wolnościowy”, tylko język zakutej konserwy zakochanej w mocy państwa, który znamy od dobrych 200 lat istnienia nowoczesnej polityki.
Ale media w Polsce, przeżarte amerykańską nowomową, będą dalej powtarzać, że to są „libertarianie”, czy „wolnościowcy”, choć są miłośnikami twardej pały państwowej. Im twardszej tym lepszej. Owszem, chcą obniżenia podatków, ale gównie po to, żeby zlikwidować marchewkę, a resztę przeznaczyć na wzmocnienie kija, którym będą nas zaganiać do roboty dla „pana umiłowanego naszego kapitalisty”.
To Joseph Déjacque był twórcą pojęcia „wolnościowiec” (libertaire). Po tym jak konserwa, której spadkobierczynią jest dzisiejsza Konfederacja, więziła go, a następnie wygnała z Francji, założył w Nowym Jorku w 1858 roku „Le Libertaire, Journal du Mouvement social”, pismo anarchistyczne i związane z ruchem robotniczym, a nie bogatymi patronami dzisiejszych pseudo-„libertarian”, którzy sto lat później przywłaszczyli sobie to pojęcie i wypaczyli jego znaczenie.
