@bookstodon@thevglibrary Three for nostalgia is one of my favourite of the series, but after playing it later in life I quite enjoyed playing Four a lot. Felt it improved on the previous game in some ways
@pbaesse por aqui a cultura nerd se organizou bastante com a criação e iniciativa da associação alagoana de rpg. Eles que puxam eventos e parcerias, movimentando a cena do rpg e as outras :-)
There's a thread on the EN World forum titled "What Games do you think are Neotrad?" This in turn links to a thread called "A neotrad TTRPG design manifesto" to help those (raises hand) who don't know what neotrad is supposed to mean. The latter thread itself links to "Thinking About the Purpose of Mechanics from a Neo-Trad Perspective" in order to "…disambiguate neotrad and OC" as neotrad is being defined in opposition to OC which, we're told, is a culture of play rather than neotrad's definition as a design ethos. Would you be surprised if I told you that we are then directed to the article "Six Cultures of Play" from The Retired Adventurer blog?
Anyway, a number of people are evidently deeply into this discussion, which to me has all the hallmarks of an argument about categories of popular music ("It's not post-punk, it's early proto new wave!"), and I wish them well from my position of making stuff up and having a laugh with friends. I may not need what they're trying to find—and I certainly don't understand how they're going about getting there—but it seems pretty civil and I trust they have fun with it.
@BigJackBrass Sounds like modern literary criticism, where your thoughts about the work are much less important than your thoughts about the previous generation of critics. (Because most of the stuff to be said about the work has already been said.)
The first RPG I ever played to completion. Having played other similar games on newer platforms, I never felt any RPG truly sparked my interest. Radia Senki or Chronicle of Radia War was quite the adventure and I will gladly come back to it in the future!
So, the more I read Swords & Wizardry (Complete, Revised, nifty Erol Otis cover), the more I like it above other options. Why is it not more popular, I wonder?
Jakieś 10 lat temu zachwyciłem się Shadowrunem: światem, w którym cyberpunkowe korporacje i wirtualna rzeczywistość łączą się z trollami czy magią rodem z fantasy. Takie mieszanki intrygowały mnie już od czasów Arcanum.
Ostatnio wróciłem do Shadowrun Returns, pierwszej odsłony późniejszej trylogii. Na papierze to spełnienie marzeń fana oldschoolowych izometrycznych erpegów z turowym systemem walki wymagającym odrobiny taktyki. I w praktyce też działa to całkiem nieźle, choć trudno oprzeć się wrażeniu, że Shadowrun Returns to zaledwie przygrywka, nieśmiałe testowanie rozwiązań, które na pełną skalę zostaną rozwinięte w dwóch późniejszych odsłonach.
Punktem wyjścia jest zabójstwo pewnego hakera i naszego dawnego kompana, który zleca nam wyjaśnienie swojej śmierci (oczywiście za sowitą opłatą). Szybko okazuje się, że to, co wygląda w pierwszej chwili na sprawkę lokalnego seryjnego mordercy, to w rzeczywistości intryga zakrojona na szerszą skalę...
Historia nie jest zła, ale w pewnym momencie zaczyna się dłużyć i daleko jej do opowieści z Shadowrun: Dragonfall. Postaci odgrywają tu jakąś rolę, ale chyba tylko złowieszcza siostra naszego zmarłego kolegi została mi w pamięci na dłużej - w odróżnieniu do fenomenalnych bohaterów Dragonfalla, których do dziś pamiętam z imienia. I tak jest w zasadzie ze wszystkim: misje są ok, choć niewiele z nich rozbudowano, ich tereny pozwalają na niewielką swobodę, a statystyki protagonisty nie odgrywają aż takiej roli, jak w kolejnych grach.
Ale przynajmniej Shadowrun Returns to w miarę niedługa, kompaktowa przygoda. Dragonfall - a szczególnie Hong Kong! - to już znacznie dłuższe kolosy, które często z gry taktycznej zamieniają się w niekończącego się ebooka.
Aha, nie polecam portu na PS5 - sterowanie jest niewygodne, co jakiś czas dokuczają bugi, a do tego utwory ścieżki dźwiękowej nakładają się na siebie, tworząc jakąś kakofonię. To ostatnie szczególnie boli, bo soundtracki ze wszystkich Shadowrunów to mistrzostwo świata!
@PapiCyeran The Ancient Cave in this game is honestly a full featured game in itself, it could have been split onto it's own cartridge and literally nobody would have complained. One of the best pieces of optional/bonus content in any game ever. (And has launched it's own category in speedruns, people race it all the time)