Ten artykuł warto przeczytać niezależnie od tego, czy ma się coś wspólnego z dziennikarstwem, czy jest się jedynie odbiorcą.
Szczególnie bym go polecił osobom uważającym, że "zaoranie" kogoś oznacza dobre dziennikarstwo. Obawiam się tylko, że akurat te osoby tego tekstu nie przeczytają. A nawet jeśli, to i tak nie zrozumieją, czemu to nie jest dziennikarstwo, tylko szopka dla gawiedzi.
Łooo, Paulina #Chylewska odchodzi z #PolsatSport i przechodzi (wraca?) do #TVP
Mam nadzieje, ze zostanie przy sporcie, bo ciezko mi sobie ja wyobrazic w jakiejs sniadaniowce ;)
A pamietacie jak zaczynala jako nastolatka w #RowerBłażeja? ;)
Eureka! 💡 Podróże kształcą - nawet jeśli nie chodzi o fizyczną podróż, lecz o umysłową, polegającą na tym, by sięgnąć po mediów innego kraju. A więc jak się dziś wykształciłem? ;-) Dowiedziałem się, że gdy polskie media męczą nas informacjami o poparciu dla różnych partii (z których to informacji niewiele wynika), to... tak nie musi być. Zamiast informować o poparciu dla partii można wyjawić, jak respondenci mówią o danej partii:
czy dotrzymuje obietnic?
czy rozumie problemy, przed jakimi stoi nasz kraj?
czy ma dobrych przywódców?
czy nadaje się do rządzenia krajem?
Wyobraźmy sobie, gdyby polskie media dawały nam dostęp do takich informacji, co Polacy myślą o danych partiach! Czy PO dotrzymuje obietnic? Czy PiS rozumie problemy, przed jakimi stoi Polska? Czy Trzecia Droga ma dobrych przywódców? Czy Nowa Lewica lub Razem nadają się do rządzenia krajem?
Hm... gdy w ten sposób zada się pytania, to już trudniej podzielić nas na zwalczające się plemiona. Bo musimy chwilę pomyśleć, czy nasza "ulubiona" partia naprawdę ma dobrych przywódców i czy dotrzymuje obietnic. A może mediom właśnie chodzi o to, żebyśmy nie zadawali sobie takich pytań? Żebyśmy nie myśleli?
ZERO złudzeń. ⛔ Po obejrzeniu wywiadu red. Mazurka z Krzysztofem Bosakiem nie mam już żadnych wątpliwości, że Mazurek popiera Konfederację. Przyglądałem się audycjom Mazurka od początku Kanału Zero i chciałem zrozumieć, jak ten człowiek może starać się ośmieszyć wszelkie poglądy i wszelkie partie. Ale okazało się, że... nie wszystkie. Bo Krzysztof Bosak wyraźnie miał u Mazurka taryfę ulgową. Pytania były zadawane tym samym tonem głosu, z użyciem tej samej maniery, ale nie miały zębów, kłów, poważnej intencji obnażenia wad Bosaka. Mazurek po prostu nie miał intencji zaszkodzić Bosakowi.
Wniosek: traktować Roberta Mazurka jak dziennikarza o konkretnym profilu politycznym i nie brać na poważnie wszystkiego, co robi. Tym bardziej, że jasno nie zadeklarował swoich podglądów, czym zwodzi odbiorców poszukujących w polskich mediach dziennikarzy autentycznie niezależnych i rzetelnych.
Teraz będzie ostro. 🌶️ Zazwyczaj przedstawiam przykłady dobrego dziennikarstwa, ale czasem warto wskazać dziennikarstwo, które tylko udaje dobre (a jest złe!) i wytłumaczyć, dlaczego jest złe. Oto przykład, który uderza jak młot w głowę: debata na Kanale Zero na temat Europejskiego Zielonego Ładu: https://invidious.baczek.me/watch?v=38LW4FTIkhM
Dlaczego to złe dziennikarstwo:
👎 Dobór uczestników: dwie zwolenniczki (a dokładnie jedna zwolenniczka i jedna osoba proekologiczna, choć krytyczna wobec zielonego ładu) i trzech uczestników jednoznacznie przeciwnych. Dodatkowo, prowadzący ewidentnie miał poglądy jak większość, czyli przeciw. W konsekwencji było: dwie na czterech.
👎 Prowadzący co najmniej kilkakrotnie podszedł ze (słabo skrywanym) lekceważeniem do uczestniczek, czego nie robił w stosunku do mężczyzn (z którymi ewidentnie się zgadzał). Tego nie robi rzetelny dziennikarz. To go po prostu dyskwalifikuje.
Ta debata była dla mnie ważną lekcją dziennikarstwa. O ile Kanał Zero jest przykładem sukcesu popularności nowych mediów w Polsce, to niestety nie jest wzorem dziennikarstwa. Spośród nowych, zyskujących na popularności polskich mediów publicystycznych o wiele lepszą jakością dziennikarstwem może szczycić się na przykład podcast Dwie Lewe Ręce.
O samym Europejskim Zielonym Ładzie nie piszę. Ale chciałbym pochwalić jedną z uczestniczek tej debaty: Wiktoria Jędroszkowiak, działaczka klimatyczna, była wielokrotnie nieuczciwie i nieładnie atakowana (szczególnie przez posła Patryka Jakiego - żenada!), a jednak przez całą rozmowę trzymała fason i skupiała się na kwestiach merytorycznych. Szacunek! 👌
Czy witryna finansowana tylko z wpłat może popadać w rozpierdoszanę (#enshittification)?
Oko.press właśnie odstraszyło mnie od swojego artykułu (wydawał się ciekawy) przez wyskakujące okienka.
One same były jeszcze może być, ale X pojawiał się dopiero po 5 sekundach!
📰 "Co mówi polska strona? Reakcja służb zaczyna się od dezinformacyjnej gry, której intencją jest zaciemnienie zdarzenia poprzez podmiankę województw. Z zupełnie niewiadomych przyczyn na koncie podlaskiej policji w X pojawia się tweet: „UWAGA FAKE NEWS!!!! Podlascy policjanci nie zatrzymywali dziennikarza z Ukrainy. To fałszywa informacja”. Podobne oświadczenie publikuje rzecznik podlaskiej policji Tomasz Krupa. To tak, jakby napisał: „Nieprawdą jest, że znaleziono denata leżącego na podłodze”, bo denat leżał trochę na dywanie. Niby nie kłamie, ale nie mówi też prawdy. Przecież rzecz działa się w Łukowie, a Łuków leży w lubelskiem, a nie podlaskiem."
Czy wy też macie wrażenie, że dzisiejsze dziennikarstwo to jest jakieś nieporozumienie. A pogoń za klikaniem w gównoartykuły przerasta wszelkie granice. Trochę się interesuję karierą Roberta Lewandowskiego. Nazwisko naszego najlepszego napastnika jest bardzo nośne i owe „portaliki” doskonale o tym wiedzą. Powszechne jest stosowanie clickbaitów w tytułach artykułach. To samo jest z wojną na Ukrainie i wszystkim co się wokół tego kręci. Macie może do polecenia jakiś rzetelny portal, z którego można zasięgnąć informacji? #dziennikarstwo
„Talibowie chcą podbić Jerozolimę! Domagają się od ościennych krajów otwarcia dla nich korytarzy!” Taki oto news zobaczyłem w jednym z polskich mediów. Wydał mi się od razu tak absurdalny, że postanowiłem go sprawdzić. Ot, taki losowo wybrany news, żeby sprawdzić na ile żyjemy w wymyślonej w mediach rzeczywistości.
Okazało się, że większość mediów przepisała ten sensacyjny „fakt medialny” z… twitterowego konta Visegrad24 już wcześniej oskarżanego o produkowanie nie do końca zgodnych z rzeczywistością pseudoinformacji (w internecie jest trochę tekstów o tym koncie).
Za obecny stan debaty publicznej w Polsce odpowiadają nie politycy lecz #dziennikarze. Gdy w wywiadzie telewizyjnym czy radiowym polityk raczy słuchaczy bzdurami, to dobry dziennikarz powinien powiedzieć:
👀 szanowny Panie/szanowna Pani, takie zagrywki to nie u mnie, ja oczekuję odpowiedzi, która nie obraża inteligencji moich słuchaczy. Jeśli Pan/Pani się na to nie zgadza, to kończymy ten program.
I skończyć program, jeśli nie da się sensownie rozmawiać.
Po kilku takich próbach sił, do telewizji czy radia przychodziliby tylko politycy przygotowani na poważnej rozmowy. A nie do: "śmierdzi panu z buzi", "nie, to panu śmierdzi z buzi".
Czy artykuł wspaniały, prawdziwy, wręcz genialny... może jednak mieć wielką wadę? Niestety tak!
Tekst Sroczyńskiego "Śmierdzi ci z ust. To tobie śmierdzi z ust" jest absolutnie rewelacyjny i do bólu trafny. Jednocześnie jednak ma fatalny defekt. Bowiem ten tekst... wcale nie jest o politykach. Ten tekst jest o polskim dziennikarstwie, które całkowicie zeszło na psy.
To niestety jeszcze gorzej. Bo zdrowe społeczeństwo poradzi sobie ze zdziecinniałymi politykami-idiotami, ale nie przetrwa, nie rozwinie się, jeśli nie ma dobrego dziennikarstwa. A nasze polskie dziennikarstwo - jak (nieintencjonalnie) pokazuje tekst Sroczyńskiego - nie jest po prostu słabe, mierne. Ono jest katastrofalnie złe, poniżej jakiegokolwiek mierzalnego poziomu. Dno i muł.
I trzeba dodać jeszcze gorszą rzecz: tego stanu dziennikarstwa sami dziennikarze raczej nie są w stanie poprawić. To przecież nie oni decydują o strukturze i dynamice dzisiejszych przekazów medialnych. To wydawcy, właściciele mediów. To oni odpowiadają za agonalny stan naszej debaty publicznej.
Iskierka nadziei jest jedna: jednymi z tych właścicieli mediów są... słuchacze, którzy swoimi pieniędzmi finansują niezależne inicjatywy dziennikarskie - te wszystkie świetne podcasty, audycje, kanały, stacje finansowane ze zbiórek wśród zwykłych ludzi. To tam tlą się resztki prawdziwego dziennikarstwa w Polsce.