YouTuber and behavioural scientist Pete Judo presents the infamous #PACEtrial which he describes as "what is possibly the worst medical trial in modern history. (contd)”
“(Contd) Worst in its bizarre practices, worst in terms of its potentially fraudulent reporting of results, and worst of all its potential harm it has caused to a very vulnerable group of people".
Moja refleksja po 8 latach w zawodzie i lekturze książki o psychoterapii CBT par i rodzin oraz dyskusji z kolegą po fachu utwierdza mnie w przekonaniu, że „teoria przywiązania” Bowlby’ego to absolutna podstawa i powinna być wałkowana na studiach aż zostawi wypalony w neuronach ślad.
Rodzaj przywiązania ma bardzo istotny wpływ na podstawowe procesy regulacji emocjonalnej w późniejszych relacjach. Trzeba go także uwzględniać w terapii indywidualnej, gdyż daje pewne możliwości wnioskowania o tym, jak dana osoba budowała sobie swoje rozumienie świata i przetwarzanie doświadczeń, a tym samym budowanie przekonań na temat siebie, świata i innych ludzi.
It's the 7-year anniversary of this paper of mine. It could be useful if somebody feels coerced into doing graded activity or exercise programmes; also to counter claims that the #PACEtrial showed graded activity programs are safe.
“I can’t believe I did negative self-talk in front of my new therapist and got called out for it in just my second session. This happens every time. I’ve worked on this. I should be over this by now. I never learn.” —me to myself moments before noticing the thought, managing the thought, replacing the thought… #CBT
Congratulations to Katie Johnstone for her three-part article on the famous/infamous PACE trial which cost in the region of £5 million of UK taxpayers' money and was at the time (and possibly still is) the only trial part funded by the Department of Work and Pensions in the UK.
The Cognitive Behavioral Workbook for Anger
Drawing on the gold standard treatment for anger—cognitive behavioral therapy (CBT)—and informed by the no-nonsense approach of rational emotive behavior therapy (REBT), this workbook is chock-full of powerful tools, exercises, and self-assessments to help you overcome destructive anger, once and for all. With this guide, you'll discover skills for identifying and avoiding needless anger.
Cognitive Behaviour Therapy
Your Route Out of Perfectionism, Self-Sabotage and Other Everyday Habits with CBT
In the newly revised Third Edition of Cognitive Behaviour Therapy, veteran cognitive behaviour therapist and counsellor Avy Joseph delivers an essential and accessible discussion of how to use the time-tested and proven techniques in cognitive behaviour therapy (CBT) to improve your own life and the lives of others.
🧵
"Despite Resistance, Policy Makers Push The Paradigm On ME/CFS And Long COVID"
by Prof Brian Hughes ( @b_m_hughes ), Prof Steven Lubet & David Tuller DrPH
3/
Response to this on the bird site:
"The head psych I had to see at my local hospital for CBT & GET had never ever read any scientific papers about ME outside the field of psychology. I found this out as I was asking how his statements fitted with the science I had read. GET ended up disabling me permanently (contd.)"
"They didn’t understand PEM. I was told if I didn’t try GET it meant I didn’t really want to get better. I was told it was impossible for exercise to harm. They told me how GET helped patients much sicker than me with MS, stroke & Parkinsons. If they could do it, why couldn’t you."
Czas na mały update odnośnie terapii poznawczo-behawioralnej. Jestem po kilku sesjach i wdrażając rady mojej terapeutki już czuję różnicę. Poleciła mi codziennie robić coś dla siebie, by poczuć się piękna i zdrowa (kto nie przespał trzech dni bez prysznica w depresji niech pierwszy rzuci kamieniem). Także czy to peeling stóp, długa kąpiel, wyregulowanie brwi czy nałożenie balsamu do ciała. Kazała mi ignorować fakt nadprogramowych kilogramów w tej chwili i postarać się zacząć szanować to ciało, bo drugiego mieć nie będę. Ponadto poleciła mi zająć czym czas i przełamać rutynę (bo czuję, że moje życie nie ma sensu) - wróciłam do ćwiczenia jogi i zaczęłam dążyć do mojego marzenia, tzn. nauczenia się japońskiego. Jestem zaskoczona, jak produktywne były ostatnie dni. To takie dziwne, wrócić z pracy i zamiast iść leżeć w piżamie i grać na Switchu (nadal gram, ale nie całymi dniami), poszłam z pieskiem i dzieckiem na spacer, zrobiłam obiad, poćwiczylam, pouczyłam się hiragany, zadbałam o siebie, przygotowałam sobie ciuchy na następny dzień (od dziś zaczynam pracę godzinę wcześniej), by nie szaleć z rana. I... Czuje, że wow, życie może wyglądać inaczej niż zwykle :O Wyjście ze strefy komfortu jest trudne, ale jak już się to przełamie, to naprawdę cudne rzeczy się dzieją w głowie. Nie twierdzę, że jestem magicznie uzdrowiona (i jeszcze długo nie będę), ale na tak krótki czas terapii, progres jest niesamowity.