@davemark those are great tripods, a bit aspirational for me however. All their stuff looks well designed, if somewhat frail possibly. Be great to have, pricy to own unless you needed it daily.
Esta extensión de Firefox debería ser parte de Firefox e ir más allá y confinar aun más las paginas pero es un comienzo https://addons.mozilla.org/en-US/firefox/feedback/addon/@testpilot-containers/ Puedes decir que Facebook se abra confinado en un contenedor para que Facebook solo pueda saber que haces en Facebook y no que buscas en otros sitios, por ejemplo. Pero puede hacerlo con cada categoría que quieras. Yo tengo para Meta, para Github, para LinkedIn, para Microsoft, para Compras, para Trabajo, etc. #Privacidad#Firefox#Consejo
@adelgado por alguna extensión oficial hay una extensión para aislar a Firefox y luego otra también oficial que es más genérica. Permite crear los contenedores que quieras. Por ejemplo yo tengo uno para cosas de Google.
@prealpinux@news abbiamo un ministro che si compiace che “la siccità (fortunatamente) colpirà duramente il sud”in un’Italia sempre più distante dai valori di uguaglianza, giustizia e libertà…un sud già duramente colpito da clientelismo, povertà e disoccupazione a cui fa eco una corruzione sempre più dilagante
We have used this for live performance streaming, discussions, video premiere parties, the new years fedi stream parade marathon and hopefully more you'd like to bring to the community!
If you have an idea for original programming live or recorded do DM. We have the venue and a global crew of rather friendly listeners if we're being honest 🥰
When no live Video event we simulcast our audio channels or other RFF adjacent things.
We are able to turn on chat at any time if you'd like to schedule a hosted chat hangout to a specific Specialty channel programming block or the comfy or main channels.
We can also host audio only live streams on our events side channel and bridge it to the video for chat.
Perform or host an event in our agency respecting indie venues and help grow durable creative community.
Do any of you do video editing ... perhaps for a podcast or maybe personal home videos? If so, what is the best, most easily used video editing software out there?
I don't need all the bells & whistles, but will need features like splicing video segments (from diff't sources) together, some nice (not over the top) transitions, ease of use, & good quality end results.
But my guess is that "standalone" is some kind of self-contained binary that runs in place, while "installable" is some kind of package that installs natively. (?)
The last time I did anything on Windows was 2017, though.
I have to say never have I used such a janky, crashy app like Final Cut Pro in recent times… except for DaVinci Resolve and I’m told Premiere is even worse. sigh
One take-away from creating this #video (and a conference talk before) is that FCP’s multi-cam (while nice to sync video and audio) takes the jank to 11. At least I hadn’t dozens of dead frames this time.
@hynek Premiere itself is not as bad, but... then you have After Effects (which you use inside your Premiere timeline very very often as an inserted project). And that crashes like crazy.
Dziś ja i mój motocykl odwiedziliśmy Gałkówek, wieś w pobliżu Łodzi. Pomieszkiwałem tam w dzieciństwie, ale oprócz podróży sentymentalnej zajrzałem jeszcze na resztki cmentarza z I wojny w lokalnym lesie. I jest to bardzo ciekawe miejsce z kilku względów.
Po pierwsze-ludzka świadomość. Kiedy zajrzałem tam po raz pierwszy, we wczwsnych latach 90., wszyscy mówili na to "Górka Hitlera" (!), chodziło się tam na jagody, a zimą na sanki. Pamięć o tym, że pochowano tam kilka setek żołnierzy, poległych w całkiem innej wojnie, podczas jednej z większych operacji, gdzie liczbę trupów szacuje się na 200 tysięcy po obu stronach, po prostu nie istniała.
Po drugie-kwestie osobiste. O swoim ojczymie mogę powiedzieć wiele i niekoniecznie dobrego, ale to on jako jeden z pierwszych zainteresował się upowszechnieniem tej wiedzy i targał mnie w upalne lato na rowerach po zapomnianych wiochach, gdzie znajdowaliśmy kolejne cmentarze. Dziś są one w większości dobrze opisane i można je znaleźć w lokalnych przewodnikach turystycznych. Te resztki nagrobków obok wielkiego głazu pamiątkowego były porozrzucane po okolicy i sam je tam znalazłem. W Gałkówku konkretnie był jeszcze jeden, z zachowanym imieniem i nazwiskiem żołnierza - dziś nie mogłem go już znaleźć. Tyle zostało, 3 kawałki kamienia z 500 pochowanych ludzi.
Po trzecie - sam cmentarz. To, co go wyróżnia, to to, że... urządzili go Niemcy dla pokonanych Rosjan, w niespotykanym później geście chwaląc ich bohaterstwo w obronie własnej ojczyzny. Co ciekawe, po rosyjskiej stronie pod Łodzią walczyły głównie pułki z Syberii, to Niemcy rzucili do walki więcej Polaków wcielonych do swojej armii. Druga ciekawostka tutaj - spójrzmy na nazwiska generałów po obu stronach. O ile u Niemców nie dziwią von Mackensen i Litzmann, tak u Rosjan mamy... von Rennenkampfa, Scheidemanna i Plehwego. Jeśli ktoś nie zna historii, może się zdziwić.
Poza kilkoma bezowocnymi bitwami z Redditem i przyglądaniu się opcjom automatyzacji postów na korporacyjnych social media - robiłem też coś dla Herbsmana.
Niedługo pojawią się kolejne zapiski z doświadczeń, tym razem dotyczące Kanny, czyli Sceletium Tortuosum. Właśnie redaguję przetłumaczone już trip raporty.
Najczęściej czytanym artykułem na moim blogu jest właśnie ten, zatytułowany:
"Kanna - historia, dawkowanie i efekty."
Biorąc pod uwagę, że na anglojęzycznych stronach internetowych Kanna przedstawiana jest jako "legalne MDMA" to szczerze mnie to nie dziwi. Nawet w trip raportach takie skojarzenia się pojawiają:
"Inny, wyraźny i ciekawy efekt tej substancji można porównać do niskiej dawki MDMA. Byłem jej wdzięczny za wyrwanie mnie z szarości codzienności i pozwolenie mi na bycie po prostu zadowolonym."
Z kolei osiemnastowieczni podróżnicy i etnografowie byli w swoich opisach bardziej pragmatyczni i powściągliwi:
"Hottentoci przyjeżdżają z bliska i daleka po ten krzew, wraz z korzeniem i liśćmi. Ubijają je razem i zaplatają w warkocze, tak jak mają w zwyczaju robić z tytoniem do żucia. Następnie pozwalają tej masie sfermentować i noszą ją przy sobie, żując szczególnie wtedy, gdy chce im się pić. W początkowej fazie fermentacji działa odurzająco. (…) Żyjący tutaj Hottentoci wypatrują tej rośliny, czasami z dala od domu, a następnie wymieniają na bydło i inne towary." (Thunberg, 1794)
Moje osobiste doświadczenia z Kanną są pozytywne i trochę żałuję, że nie mam już własnych roślinek na parapecie. Chyba czas złożyć zamówienie na świeże nasionka.
W każdym razie, praca na artykułem wre, ale nie tak bardzo jakbym chciał. Przynajmniej tym razem mogę obwiniać pogodę, bo siedzieć dzisiaj z własnej woli przed monitorem to grzech.
Anna Brzezińska - mediewistka i pisarka. (uwolnione z facebooka)
W 1498 r. portugalska wyprawa pod wodzą Vasco da Gama, powracając z indyjskiego Kalikat, zacumowała na wyspie Andżediwa nieopodal Goa, by uzupełniać zapasy i dokonać niezbędnych napraw. Ku zaskoczeniu marynarzy na brzegu zjawił się jakiś człek w wieku około lat 40, odziany od stóp do głów w płótno i w bardzo pięknym turbanie na głowie oraz z mieczem u pasa. Posiadacz turbanu, jak się okazało, mówił bardzo dobrze w weneto. Oznajmił, że jest chrześcijaninem z Lewantu, lecz jako młodzieniec przybył do tego kraju, a teraz służy miejscowemu władcy, który jest mahometaninem. On sam też jest mahometaninem, ale w głębi serca szczerym chrześcijaninem. Kiedy tylko dowiedział się o przybyszach, uprosił swojego pana, by pozwolił mu ich odwiedzić. Pan nakazał przekazać, że chętnie użyczy żeglarzom prowiantu oraz statków, zaś on sam bardzo by się uradował, gdyby postanowili zostać tu na stałe.Nic dziwnego, że Portugalczycy natychmiast zaniepokoili się tą bezinteresowną życzliwością.
Rozpytali miejscowych chrześcijan, ci zaś wyjaśnili, że człek w pięknym turbanie jest przywódcą piratów i ma ich wciągnąć w zasadzkę. Wychłostali go więc, a wtedy przyznał, że wszyscy tutaj są im wrodzy i chcą ich zaatakować, czekają tylko na posiłki. Wobec tego Portugalczycy pospiesznie uciekli na morze – z tajemniczym człowiekiem w turbanie na pokładzie.
Historię tę włączył do swojej kroniki jeden z najwybitniejszych historyków portugalskich XVI w., Damiao de Goes, dodając jeden bardzo istotny szczegół. Otóż na torturach człek w turbanie wyznał, że jest Żydem z Królestwa Polskiego, z miasta Poznania konkretnie. Jego rodzina jakoby uciekła z Polski najpierw do Ziemi Świętej, potem do Aleksandrii w Egipcie, aż wreszcie on sam wyruszył do Indii.
Inny XVI-wieczny portugalski historyk, Jono de Barros, modyfikuje tę historię, twierdząc, że to rodzice Gaspara uciekli z Polski – nadal konkretnie z Poznania – bo król Polski rozkazał, by wszyscy Żydzi ochrzcili się w ciągu 30 dni lub udali na wygnanie (co się akurat w Polsce nie zdarzyło). Według niego sam Gaspar urodził się już w Aleksandrii.
Istnieje też relacja, że był Żydem wypędzonym z Hiszpanii.
Na morzu szybko odnalazł wspólny język z Vasco da Gamą. Ochrzczono go imieniem Gaspar da Gama: wielki portugalski odkrywca został jego ojcem chrzestnym. Czasami zwano go również Gaspar da India.
Ze współczesnych przekazów wynika, że przed spotkaniem z Portugalczykami Gaspar da Gama był człowiekiem uczonym i zasobnym, bardzo dobrze znał Azję i władał wieloma językami. Miał żonę i syna. Odbywał dalekie podróże, parał się handlem i był urzędnikiem zajmującym się w imieniu władcy Goa rokowaniami z obcymi kupcami.
W Portugalii też sprawnie urządził sobie życie. Zdobył łaskę króla. Dorobił się kolejnej żony, portugalskiej szlachcianki. Wziął udział w wyprawie Pedra Àlvaresa Cabrala, podczas której odkryto Brazylię. Popłynął z Vasco da Gama do Indii. Pomógł Portugalczykom nawiązać stosunki handlowe z radżą Koczinu. W latach 1505-1510 pracował dla portugalskich wicekrólów Indii – i słał do króla skargi na nieuczciwych urzędników.
Przede wszystkim jednak przekazywał Portugalczykom niezmiernie cenną wiedzą o Wschodzie i świetnie orientując się w miejscowych zwyczajach i układzie sił, istotnie wspierał ich w zdobyciu przewagi nad innymi nacjami w wyścigu o dalekowschodni handel. Znał Afrykę, Półwysep Arabski, Indie i Indochiny. Wedle współczesnych bywał na Cejlonie, Sumatrze, Jawie i Molukach. Wiemy, że napisał dla portugalskiego króla relację ze swoich podróży, opatrzoną mapą, niestety niezachowaną do naszych czasów.
Zniknął ze źródeł w 1510 r.
W epoce wielkich odkryć geograficznych był jedynym tak znaczącym podróżnikiem rodem z Królestwa Polskiego. Jego historia jest tak nieprawdopodobna, że musi być prawdziwa – bo któż na litość boską pod koniec XV wieku wymyśliłby na torturach gdzieś na Morzu Arabskim, że jest Żydem z Poznania?
W Śląskiej Bibliotece Cyfrowej jest w wolnym dostępie „Werk. Historia huty «Batory» («Bismarck»)” i już trafiła do mojej kolejki. #Historia, #Śląsk, #fotografia, #industrial — no mogliby być jeszcze templariusze, ale cóż, nie można mieć wszystkiego. I tak jest wiele 😀
Ciekawe, jak to z tą historią, że w latach '30 huta opóźniała się z produkcją blach pancernych dla Wojska Polskiego, bo robiła dewizowe zamówienia tychże do Niemiec… prawda czy legenda?