Zacząłem robić po raz kolejny rewatch Rodziny Soprano. Jestem pod wrażeniem, że po 25 latach od premiery, to wciąż jest tak świeże. Pierwszy odcinek zupełnie się nie zestarzał. Depresja, work-life balance, ataki paniki oraz terapia, która pomaga z tym wszystkim. To wszystko nie w odniesieniu to „ta dzisiejsza młodzież”, tylko Tonnego Soprano, gangstera, który w międzyczasie połamie nogi komuś kto, bo nie spłaca długów. #Serial#Sopranos
Byłbym zapomniał. Obejrzałem wczoraj finał pierwszego sezonu Shōgun i mam mieszane uczucia. Początek był dobry ale gdzieś w połowie wszystko siadło i zrobiło się nijakie. Finał raczej przeciętny. Czuję sporo zmarnowanego potencjału. Chciałbym żeby drugi sezon był znacznie lepszy i druga połowa pierwszego 6,5/10 #serial
Zacząłem oglądać Fallouta i jest spoko. Może to dlatego, że grałem wyłącznie w 1 i 2, a i to pierdyliard lat temu, więc nie mam podstaw do obsrywania się jak niektórzy fani serii.
BTW: to kolejny serial (po niedawnym Echo), który mogę spokojnie oglądać dzięki stronie https://www.doesthedogdie.com. Polecam!
Obejrzalem pierwszy odcinek #Fallout i narazie... mam mieszane odczucia
Wiecej na jego temat teraz powiedziec nie moge, dopiero jak obejrze calosc, po prostu narazie mam takie "gut feeling", ze cos mi tu nie gra i nie mowie tylko o ghulu, ktory wyglada jakby przeszedl przeszczep skory (byl na zwiastunie, wiec to nie spoiler)
Obejrzałem pierwszy sezon Problemu trzech ciał. Mam mieszane uczucia. Z jednej strony wygląda na to, że książka Liu Cixin, na której bazuje serial, to kawał dobrego SciFi, ale z drugiej Netflix przeciętnie obsadził role fizyków i zamiast nich mamy modelki... w zasadzie najlepsze postacie w serialu to Thomas Wade i Da Shi. Jeszcze cały wątek w Chinach trzyma poziom. Reszta raczej kiepsko zrobiona, zagrana i poprowadzona(wątek gry VR porzucony w połowie). Szkoda. #serial
Sugar na AppleTV+ zapowiada się bardzo dobrze. Taki klasyczny, oldschoolowy klimat filmu detektywistycznego z lat 50/60 ubiegłego wieku. Główny bohater jest też narratorem całej historii i komentuje sprawę, którą rozwiązuje. Oczywiście całość dzieje się współcześnie i głównego bohater gra Collin Farrell, ale równie dobrze serial mógłby być czarnobiały i akcja mogłaby się dziać na początku lat `60 #serial
I learnt something about serial connections the other day.
I want to make it so my TV automatically turns on and off with my HTPC. Since almost no desktop GPU supports HDMI-CEC I needed to look for another solution. Turns out the TV has a fully documented serial interface which allows me to control it, so I bought an FTDI usb to serial adapter.
Unfortunately, both the TV and the adapter have male connectors (pins) so I bought a gender changer as well.
Turns out, serial is kind of a mix between USB and Ethernet. Most of the time, it was used to connect a PC to a modem. But in my case the TV counts as a second PC. And if you want to connect a PC to another PC via serial, then you need a special crossed over "null modem" cable. So yeah, I ordered one now.
We always found ourselves in Magdalena, a quaint, abandoned town nestled far in the western reaches, Lya and I, as we ventured into the Spree. I didn’t know why. And I had never really thought about it. Until now. Something had changed. An unfamiliarity settled in, akin to a glitch in the synaptic code—subtle yet present, behind the scenes—rendering the details of our surroundings more vivid; the once-dimmed sun now brighter, the pale blue sky intensifying, and the weight of the prairie dust seeming to lift…
Breakfast. I always got my breakfast at Pushkin's. It didn't matter how early, how late, how tired, or how stoned I was—the coffee shop next to our apartment building had become my steady waterhole. The gent that owned it, Greg Pushkin—a middle-aged Russian immigrant from the Cuban colonies in the Atlantic—was a good friend, or rather, he'd become one, because I would always pay him straight up, with either creds or dope…
Lyanna was sound asleep. I looked at her. My eyes touched her silky smooth skin, lingered there for a while, then regressed, slowly, back into a semi-dark, blueish abysmal world of nightly dread and anguish—the buzzing strobe-light from the handheld projected screen faintly mirrored my pale, unshaven face on the wall…
We always found ourselves in Magdalena, a quaint, abandoned town nestled far in the western reaches, Lya and I, as we ventured into the Spree. I didn’t know why. And I had never really thought about it. Until now…